Wat een feest

Ik ben weer thuis!
Ik had een fantastische terugvlucht en maar liefst een hele rij stoelen tot mijn beschikking, dus heerlijk languit kunnen liggen en slapen. Beter!! Blijkbaar is Uganda niet heel populair onder reizigers, wat ik niet zo erg vind in dit geval.

Vrijdagmiddag was er weer feest. Alle kinderen die jarig waren in januari-februari-maart mochten in hun feestkleren op school komen, werden toegezongen en kregen limonade en cake. De kinderen zamelen zelf wat geld in om dit te kunnen bekostigen. Daarnaast mogen ze een cadeautje uitzoeken. Dat is natuurlijk prachtig voor een kind. Dankzij de schoenendozen die Theo via een weeshuis ontvangt kan ieder kind jaarlijks een cadeautje krijgen. Glunderende snoetjes alom. Daarna nog een teammeeting gehad waarin een ieder aan kon geven wat hij/zij deze week geleerd had. Men noemt dan toch vooral de creatieve werkvormen en deze keer m.n het begrijpend lezen. Er zijn nu een aantal mappen met leesteksten en in P5 en P6 hebben de kinderen daar individueel mee gewerkt. Het is nog wennen, maar naar mijn idee gaat dit heel goed werken. Ik heb de leerkrachten ook duidelijk proberen te maken dat het wijs is om alle creatieve werkvormen die ik heb aangereikt te documenteren, want ik merk dat ik zaken aan het herhalen ben en ohh en ahh's hoor die ik voorgaande jaren ook al had gehoord. Dat moet maar eens afgelopen zijn. Ik heb ze plastic hoesjes aangeboden waar ze de zaken in moeten bewaren.

Naast alle mooie dingen zie en hoor je ook weer de schrijnende 'gevallen'. Een jongen van P7 met enorme beenwonden die hij al maanden blijkt te hebben. Zijn kousen verstopten deze, maar ik zag het pus erdoorheen en vroeg ernaar. Hij liep ook niet erg gemakkelijk. Naar een dokter zat er niet in, nu zal Theo zorgen dat er een oplossing komt, want dit kan echt niet. In overleg met vader zal er een behandeling volgen. Irene, ons aidsmeisje, wordt bij Regina onder gebracht omdat de betreffende oma die de zorg op zich had genomen niet capabel genoeg was. Het arme kind wordt wat heen en weer geslingerd. We zoeken nog een vaste donor voor haar, 30 euro per maand voor voeding en medische ondersteuning. Aids is goed te behandelen, maar dat betekent veel medicijnen en gezonde voeding met veel groenten en fruit uiteraard. En dan Morris, die even rechtzag maar zijn oogjes trekken weer scheef. Het blijkt dat er vaak twee of soms drie operaties nodig zijn om de boel recht te trekken. En zijn moeder was me al zo dankbaar, maar we gaan nog maar even door...

Ik heb de resultaten van de kralenworkshop mee naar huis genomen en zal foto's proberen te plaatsen. Het zijn leuke armbandjes en oorbellen geworden die ik voor 2 euro wil verkopen. Sarah zal deze workshop voortzetten en hopelijk komt er een mooie productie. Dus mensen...bestellen maar....
Er moet toch altijd creatief nagedacht blijven worden om De Bondekoschool te blijven ondersteunen. Natuurlijk is dit een school waar al heel veel gerealiseerd is in vergelijking met de reguliere Ugandese scholen. Een wereld van verschil. Het niveau van de school is hoog in allerlei aspecten. Zowel qua materiaal en deskundigheid. Toch blijft het altijd een kunst om de begroting rond te krijgen. Theo en het bestuur moeten hard werken om de centjes bij elkaar te schrapen. Giften en donaties in de vorm van bijv. een kinddonatie zijn altijd van harte welkom. De kinderen van Bondekoschool komen veelal uit één-oudergezinnen en dan ook nog vaak oma's die voor kleinkinderen moeten zorgen omdat de moeders elders werken of simpelweg hun kinderen in de steek hebben gelaten. Schrijnende verhalen hoor ik daarover. Stichting Bondeko ondersteunt deze kinderen omdat zij anders niet naar school zouden kunnen en dus wat bij huis rond zouden lopen of werken. Prachtig dat deze kinderen geholpen worden en ook o zo nodig. Dat zij dan ook nog GOED onderwijs krijgen is natuurlijk helemaal geweldig.
Ik blijf me dan ook inspannen om Theo hierbij te helpen en zal al het mogelijke doen om deze kinderen en school financieel en materieel te ondersteunen. Ik heb jullie hulp daarbij natuurlijk ook hard nodig. Een cheque van de Odd Fellows in Dronten afgelopen week was weer een mooi geschenk en zo hopen we steeds weer op dit soort mooie gebaren zodat de Bondekoschool voorwaarts kan blijven gaan.

Nogmaals dank voor julllie betrokkenheid en hopelijk wordt dit weblog spoedig voortgezet...
Ik houd jullie op de hoogte.

WEEBALE NJO vanuit een fris Nederland...
Liefs, Rixt