Het is bijna weer zover.

Lieve mensen,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik mij voor het laatst heb gemeld via dit weblog. Ik heb al mijn informatie verzameld en zal nu uitgebreid verslag doen van al mijn werkzaamheden en nieuwtjes mbt de Bondekoschool.
Nog drie weken en dan zitten we (Maarten en ik) in het vliegtuig en de voorbereidingen zijn al in volle gang.

Afgelopen jaar is er veel gebeurd en veranderd op de Bondekoschool. Sinds februari is er hard gewerkt in veel opzichten. Zo zijn de ecologische toiletten gebouwd en in gebruik genomen. Een enorme vooruitgang, de kinderen hoeven nu de schoolcompound niet meer af en bovendien zijn deze toiletten veel hygienischer en milieuvriendelijker. De hoopjes worden van de plasjes gescheiden en de ontlasting wordt met bladeren of as (uit de keuken) bedekt zodat deze na een jaar een mooie compost heeft gevormd. Ook is er de afgelopen maanden aan de keuken gebouwd. Dankzij sponsors van de globalgiving-site is er veel geld bij elkaar gekomen voor deze absoluut noodzakelijke nieuwbouw. De kokkin stond al een paar jaar onder een gammel golfplaten afdakje in de stinkende rook, op de grond te koken. Omstandigheden waar onze arbo-wet wel raad mee zou weten. Ontzettend fijn dat dit verleden tijd is en ze op een fatsoenlijke en houtbesparende manier maaltijden kan bereiden. Een enorme aanwinst.
Naast wat nieuwbouw zijn de collega’s ook hard aan het werk gegaan. De boeken van biblionef worden veelvuldig gebruikt en het begrijpend lezen heeft een vaste plek op het rooster gekregen. De onderdelen spelling en schrijven zullen tijdens mijn komende bezoek weer op het programma staan, want hier weet men nog niet zo goed raad mee. De resultaten van de examens van de laatstejaars zijn binnen, deze zijn erg goed en vooruitgegaan in vergelijk met voorgaande jaren. Dat is echt een opsteker.
Het contact met de collega’s verloopt helaas nog steeds vooral via Theo omdat het internet niet optimaal funktioneert en de stroom er geregeld af is onder schooltijd. Stroom blijft nog steeds op rantsoen en een agregaat oid zou geen overbodige luxe zijn voor een school met potentie. Het blijkt ook dat men de weg naar de computer nog niet gewoon is en is typen voor hen een hele (tijdrovende) klus. Het voorstel is dan ook om een aantal leerkrachten naar een computercursus te sturen in een nabijgelegen dorp. Maar ook dat kost in Uganda natuurlijk geld en dat is er uiteraard niet in overvloed.
De Bondekoschool heeft het schooljaar feestelijk afgesloten met een groots feest, “Extravaganza”. Alle klassen hadden traditionele- en moderne dansen, liederen en toneelstukjes ingestudeerd en deze werden aan de ouders vertoond. De opkomst was enorm. Iedereen heeft geweldig van deze dag genoten en het is uiteraard een prachtig middel om ouders bij de school te betrekken en te tonen wat er aan creatieve uitingsvormen wordt gedaan en het belang ervan. Ik heb een samenvatting op dvd gezien en was enorm onder de indruk van dit spectakel. De trommels en stereo werden uiteraard uitgebreid ingezet. Zo zie je maar weer dat eenvoudige middelen tot een groots gebeuren kunnen leiden. Eerder dit jaar hadden de leerkrachten ook nog een sportdag georganiseerd een ook daar waren de ouders bij betrokken. Ik vind het een bijzondere prestatie van de leerkrachten om dergelijke evenementen te organiseren temeer omdat men nu eenmaal niet over een uitgebreid organisatietalent beschikt en veel tijd en moeite moet steken in evenementen die de school op de kaart zetten. Petje af!

Ondertussen heb ik ook niet stilgezeten en ben al weer druk bezig met voorbereidingen voor mijn bezoek in februari.
Ik heb het afgelopen halfjaar meer dan 100 hangertjes in elkaar geknusteld en verkocht, daarnaast zijn er ook een aantal pakken kerstkaarten van de hand gegaan. Deze opbrengst viel wat tegen helaas. Blijkbaar gaat de voorkeur voor kerstkaarten naar sfeervollere taferelen uit wat ik ook best kan begrijpen. Maar toch heb ik al met al een kleine 900 euro bij elkaar gesprokkeld.
Afgelopen december hebben we op school een grote kerstmarkt georganiseerd waarvan ook de gehele opbrengst voor de Bondekoschool was. Kinderen hebben artikelen geknutseld en ouders konden deze kopen. Er waren nog tal van activiteiten voor de ouders en kinderen, en iedereen heeft het als een geweldige avond ervaren. Sfeervol, gezellig en intiem. Theo, die drie weken in Nederland verbleef, heeft een cheque van 1800 euro overhandigd gekregen wat besteed zal gaan worden aan de maaltijden voor de kinderen. Dit blijft jaarlijks een enorme kostenpost waar uiteraard niet op bezuinigd kan worden. Deze kinderen krijgen thuis voor schooltijd niet te eten en hebben vaak ook geen geld om maaltijden op school te kopen. Omdat kinderen met een lege maag niet kunnen leren worden deze maaltijden gratis verstrekt door Stichting Bondeko. Tijdens de Bondekodag werd ook weer duidelijk dat het niet altijd meevalt om alle financiele middelen bij elkaar te krijgen en dat iedere donatie dan ook van harte welkom is.

De afgelopen dagen houd ik mij bezig met het in elkaar knutselen van papieren kralen, een Ugandese specialiteit die ik me eigen probeer te maken. Het resultaat is verbluffend. Van deze kralen kunnen armbanden, oorbellen, kettingen en andere accessoires gemaakt worden. Het is mijn bedoeling om een kralenatelier op school op te starten zodat leerlingen na schooltijd een bijdrage kunnen leveren aan hun eigen schoolgeld. Ik verstrek ze in de vorm van materialen een soort microkrediet en de kinderen kunnen zo leren wat een handeltje is en daarmee wat verdienen. Ik ben benieuwd of dit van de grond kan komen. Het blijft altijd onzeker of men daadwerkelijk actief wordt en de mogelijkheden weet te benutten.
Via de site van Plan ben ik gestuit op een prachtige methode voor sociale redzaambeid en financiele educatie, Aflatoun. Dit is een project wat in veel ontwikkelingslanden, maar ook westerse landen wordt uitgevoerd op baissscholen. In Uganda blijkt men hier heel actief mee te zijn en al meerdere scholen volgen dit programma. Leerkrachten krijgen workshops om zich de materie eigen te maken. Ik heb contact gezocht met de medewerkers van PLAN en heb de Bondekoschool voor dit programma aangemeld. Ik heb het materiaal (engelstalig) in de kerstvakantie in Amsterdam opgehaald en ben er razend enthousiast over. Dit zou een prachtige aanvulling zijn voor de kinderen en leerkrachten van de Bondekoschool.
Door de contacten met PLAN werd ik enthousiast en zag ik mogelijkheden om meer voor deze organisatie te gaan betekenen. Ik heb me aangemeld als vrijwilliger en zal gaan meehelpen met het ontwikkelen van lesmaterialen en daarnaast ga ik op scholen voorlichting geven over deze verschillende projecten. Na mijn reis naar Uganda zal ik me hier verder in gaan verdiepen.

In de kerstvakantie heb ik Theo een paar keer ontmoet en hebben we uiteraard uitgebreid over de school gesproken, geevalueerd en plannen gemaakt voor het komende jaar. Over een paar weken gaat de school weer een nieuw schooljaar in. Op een (zwangere) leerkracht na hebben alle leerkrachten zich weer gemeld en gaan weer vol goede moed aan de gang. Dit is redelijk uitzonderlijk, want het verloop van leerkrachten op Ugandese scholen is enorm. Ik vermoed dat men wel inziet dat de Bondekoschool een school is die verschil maakt en daar doen zij ook hun voordeel mee.
Deze leerkrachten zijn gemotiveerd en hebben de wil om deze kinderen een mooie inspirerende schooltijd te geven. Dat is prachtig! Ik heb bedacht dat ik graag wat voor deze mensen wil doen en heb besloten om ze een avond mee te nemen en ergens met ze te gaan eten op mijn kosten. Hiervoor besteed ik met plezier mijn bijdrage die ik van mijn collega’s heb ontvangen voor mijn 25-jarig jubileum. In ons land vol overvloed, kerstpakketten, 13de maanden en vakantie-uitkeringen realiseer ik me dat deze mensen het maar met een schamel salarisje moeten doen en vaak leven in een woning waar nog niet eens stromend water of electriciteit beschikbaar is. Het maakt me blij om ze op deze manier mijn waardering te kunnen laten zien.

Als laatste wil ik jullie nog melden dat Morris ondertussen weer recht ziet. Het heeft even geduurd omdat men in Uganda nu eenmaal graag iedereen in de wacht zet, maar vlak voor de kerst is het manneke geopereed en staan zijn oogjes weer recht. Het betekent voor hem een toekomst zonder plagerijtjes en goed kunnen zien. Het zijn van die kleine bijdragen die zoveel verschil maken.
Nog 3 weken en dan ben ik weer in Uganda. Het is de dag van de verkiezingen als we aankomen en ik ben benieuwd wat voor sfeer ik ga aantreffen. Maarten zal doorreizen naar het noorden waar hij verschillende contacten heeft met acteurs en een regisseur en wil een paar voorstellingen maken. Hij zal daar een maand verblijven. Voor geinteresseerden; maarteninuganda@waarbenjij.nu
Jullie zullen spoedig na mijn aankomst van mij vernemen, hopelijk via dit weblog.

Dank aan allen die mij steunen door opbeurende woorden en/of het afnemen van hangertjes en kaarten.
Veel liefs, Rixt