Karin te gast.
Door: Rixt en Karin
Blijf op de hoogte en volg Rixt
26 Februari 2013 | Oeganda, Kayunga
Mijn lieve vriendin is al weer twee dagen in het koele Nederland aan de gang en vol weemoed denk ik terug aan de fantastische tijd die we hier samen gehad hebben. Zo ontzettend fijn om dit met een dierbare te mogen delen. Ik hoop dat ik nog meer lieve vrienden hier mag verwelkomen, want echt, het is een avontuur en heerlijkheid om hier te mogen vertoeven. Volle maan, tsjirpende krekels, Adele op de achtergrond, koffie met een zalig stukje pure chocola en mijn facebookvrienden stand-by. Vervelen doe ik geen seconde. Er is altijd wel iets voor te bereiden of te organiseren.
Maarten is met zijn twee actrices naar het noorden afgereisd in zijn toyota Raf. Gisteren ben ik ook maar even stiekem achter het stuur gekropen en heb hier over het stoffige pad een joyride gedaan.... Zo, dat voelde stoer! De grote weg nog maar even niet op, te veel hectiek, dan heb ik een medepassagier nodig. Zo langzamerhand raak je op alle vlakken ingeburgerd en is dit een thuis geworden. Gek is dat.
De dagen op school vliegen nu om en dat maakt weemoedig. Nog maar even flink genieten, de batterij opladen en dan maandag weer fijn met mijn eigen witte kleutertjes aan de gang. Morgen nog weer een presentatie en dan gaat de methodiek de container in. Ik heb een maatschappelijk werker aangesteld om voor mij de scholen langs te gaan en dadelijk flyers uit te delen. We zijn met een lokale drukker in onderhandeling zodat het een lokaal product wordt. Zo wordt het een echte business. Dat ik binnen afzienbare tijd weer terug zal keren zal duidelijk zijn. Ik heb nu een traject ingezet wat ik niet zomaar weer kan stoppen.....oeii....In Nederland zal ik weer volop aan de bak moeten met de uitwerkingen voor het tweede en derde trimester. Ik ben erg dankbaar en blij met de hulp die ik daarbij heb. Veel hulde en dank aan geduldige Henry die mij door het hele computertraject heeft geloosd. Waar zou ik zijn zonder hem?? Ik kan altijd op hem bouwen, zo bijzonder. Nu mag hij nog een flyer en visitekaartje voor me in elkaar flansen en “nee” kent hij niet. Bijzonder toch? En Marieke die voor mij mijn steenkolen Engels omzet in keurige, fatsoenlijke zinnen. Simone die me inspireert en ondersteunt. Fijn hoor, zulke betrokken mensen, zonder hen zat ik niet op die gekke plekken hier in de stad.... Veel dank aan hen!
Nog drie dagen en dan duik ik weer “sokkenNederland” in en gaan de slippertjes, hemdjes en rokjes weer even de kast in...Tot gauw!
Liefs maar weer.....
Ik heb Karin gevraagd om gastschrijver op mijn weblog te zijn en hieronder vind je haar ervaringen.
Wat een fantastische week heb ik hier gehad.
Allereerst was het natuurlijk heerlijk om Rixt hier in deze bijzondere omgeving mee te maken. Het is super om te zien wat Rixt in vijf jaar tijd op deze school heeft bereikt. Vooral de kleuterklas doet erg Nederlands aan met een kring, hoeken en keuzebord. Wel even wat anders dan het frontaal lesgeven. En dan die kindertjes. Wat een schatjes! De sfeer op de school is fantastisch. De kinderen gaan heel vriendelijk met elkaar om, er is geen geschreeuw en geruzie, heel bijzonder. De leerkrachten zijn allemaal even vriendelijk en vooral leergierig. Ik voelde me soms een beetje ongemakkelijk om aanwijzingen te geven of lesjes voor te doen, want ze doen het heel goed, maar ze willen graag meer vormen van lesgeven zien. Het is mooi om te ervaren dat deze leerkrachten geinteresseerd zijn in nieuwe methodes om hun onderwijs te verbeteren. Tijdens de uitleg van een Engelse leesmethode mocht ik P2 (groep 4) overnemen. Doordat er zo gestructureerd les wordt gegeven en de kinderen zo vriendelijk zijn is het een feest om hier voor de klas te staan. Jammer genoeg mogen de kinderen maar tot 17.00 uur 's middag naar school, ze zouden graag nog veel langer willen blijven. Thuis zijn de omstandigheden erbarmelijk en wat is het fijn dat deze kinderen de kans krijgen onderwijs op hoog niveau te volgen en daarnaast ook nog twee warme maaltijden krijgen.
Het is een fantastisch project waar iedere euro wel besteed wordt aan de school en de kinderen.
Het is jammer dat het zo ver vliegen is naar Uganda, want het klimaat is hier fantastisch. Evenals het landschap, met zijn groene glooiende heuvels en rode aarde. Toch is er verschrikkelijk veel armoede en ellende wat ik duidelijk gezien heb tijdens de tripjes die ik met Rixt heb gemaakt. Maar het is altijd goed om een land van de zonnige zijde te bekijken en ik heb verschrikkelijk gelachen om Rixt omdat ze altijd zo gek doet en alle locals aan het lachen maakt. Ik denk dat de Ugandezen wel doorhebben dat deze Mzungu prettig gestoord is waarmee je veel lol kunt hebben. Dat hebben ook de boda boda jongens ervaren die ons begeleidden op onze toer door Kampala. Wat een geweldige dag was dat! Evenals ons hachelijke avontuur op Lake Victoria, waarbij wij veel moeite moesten doen om de bootsmannen te overtuigen van het dreigende, naderende onweer, wat beter vermeden kan worden.
Helaas komt er een einde aan dit mooie avontuur. Ik hoop nog eens terug te kunnen keren.
Groeten, Karin
Maarten is met zijn twee actrices naar het noorden afgereisd in zijn toyota Raf. Gisteren ben ik ook maar even stiekem achter het stuur gekropen en heb hier over het stoffige pad een joyride gedaan.... Zo, dat voelde stoer! De grote weg nog maar even niet op, te veel hectiek, dan heb ik een medepassagier nodig. Zo langzamerhand raak je op alle vlakken ingeburgerd en is dit een thuis geworden. Gek is dat.
De dagen op school vliegen nu om en dat maakt weemoedig. Nog maar even flink genieten, de batterij opladen en dan maandag weer fijn met mijn eigen witte kleutertjes aan de gang. Morgen nog weer een presentatie en dan gaat de methodiek de container in. Ik heb een maatschappelijk werker aangesteld om voor mij de scholen langs te gaan en dadelijk flyers uit te delen. We zijn met een lokale drukker in onderhandeling zodat het een lokaal product wordt. Zo wordt het een echte business. Dat ik binnen afzienbare tijd weer terug zal keren zal duidelijk zijn. Ik heb nu een traject ingezet wat ik niet zomaar weer kan stoppen.....oeii....In Nederland zal ik weer volop aan de bak moeten met de uitwerkingen voor het tweede en derde trimester. Ik ben erg dankbaar en blij met de hulp die ik daarbij heb. Veel hulde en dank aan geduldige Henry die mij door het hele computertraject heeft geloosd. Waar zou ik zijn zonder hem?? Ik kan altijd op hem bouwen, zo bijzonder. Nu mag hij nog een flyer en visitekaartje voor me in elkaar flansen en “nee” kent hij niet. Bijzonder toch? En Marieke die voor mij mijn steenkolen Engels omzet in keurige, fatsoenlijke zinnen. Simone die me inspireert en ondersteunt. Fijn hoor, zulke betrokken mensen, zonder hen zat ik niet op die gekke plekken hier in de stad.... Veel dank aan hen!
Nog drie dagen en dan duik ik weer “sokkenNederland” in en gaan de slippertjes, hemdjes en rokjes weer even de kast in...Tot gauw!
Liefs maar weer.....
Ik heb Karin gevraagd om gastschrijver op mijn weblog te zijn en hieronder vind je haar ervaringen.
Wat een fantastische week heb ik hier gehad.
Allereerst was het natuurlijk heerlijk om Rixt hier in deze bijzondere omgeving mee te maken. Het is super om te zien wat Rixt in vijf jaar tijd op deze school heeft bereikt. Vooral de kleuterklas doet erg Nederlands aan met een kring, hoeken en keuzebord. Wel even wat anders dan het frontaal lesgeven. En dan die kindertjes. Wat een schatjes! De sfeer op de school is fantastisch. De kinderen gaan heel vriendelijk met elkaar om, er is geen geschreeuw en geruzie, heel bijzonder. De leerkrachten zijn allemaal even vriendelijk en vooral leergierig. Ik voelde me soms een beetje ongemakkelijk om aanwijzingen te geven of lesjes voor te doen, want ze doen het heel goed, maar ze willen graag meer vormen van lesgeven zien. Het is mooi om te ervaren dat deze leerkrachten geinteresseerd zijn in nieuwe methodes om hun onderwijs te verbeteren. Tijdens de uitleg van een Engelse leesmethode mocht ik P2 (groep 4) overnemen. Doordat er zo gestructureerd les wordt gegeven en de kinderen zo vriendelijk zijn is het een feest om hier voor de klas te staan. Jammer genoeg mogen de kinderen maar tot 17.00 uur 's middag naar school, ze zouden graag nog veel langer willen blijven. Thuis zijn de omstandigheden erbarmelijk en wat is het fijn dat deze kinderen de kans krijgen onderwijs op hoog niveau te volgen en daarnaast ook nog twee warme maaltijden krijgen.
Het is een fantastisch project waar iedere euro wel besteed wordt aan de school en de kinderen.
Het is jammer dat het zo ver vliegen is naar Uganda, want het klimaat is hier fantastisch. Evenals het landschap, met zijn groene glooiende heuvels en rode aarde. Toch is er verschrikkelijk veel armoede en ellende wat ik duidelijk gezien heb tijdens de tripjes die ik met Rixt heb gemaakt. Maar het is altijd goed om een land van de zonnige zijde te bekijken en ik heb verschrikkelijk gelachen om Rixt omdat ze altijd zo gek doet en alle locals aan het lachen maakt. Ik denk dat de Ugandezen wel doorhebben dat deze Mzungu prettig gestoord is waarmee je veel lol kunt hebben. Dat hebben ook de boda boda jongens ervaren die ons begeleidden op onze toer door Kampala. Wat een geweldige dag was dat! Evenals ons hachelijke avontuur op Lake Victoria, waarbij wij veel moeite moesten doen om de bootsmannen te overtuigen van het dreigende, naderende onweer, wat beter vermeden kan worden.
Helaas komt er een einde aan dit mooie avontuur. Ik hoop nog eens terug te kunnen keren.
Groeten, Karin
-
26 Februari 2013 - 20:20
Lilian:
Ha Rixt,
Zoals je daar zit, met de krekels en Adèle en koffie en chocola. Ik zie het helemaal voor me. Nog een hele fijne avond en prachtige week en dan weer op naar ons kikkerlandje. Ook mooi hoor, maar ik zou 2 paar sokken aandoen...
Liefs Lilian -
26 Februari 2013 - 23:25
Pa:
Hi Rixt,
Dit is alweer je laatste verslag. Interessant om over je belevenissen te horen.
Ik wil je vast een goede thuisreis toewensen en een behouden aankomst.
Groot nieuws van hier is dat ik over ongeveer 6 maanden over opa hoop te worden van Thijs en Cantal.
Hartelijk gegroet. -
27 Februari 2013 - 12:17
Mineke:
Lieve Rixt, weer bedankt voor je mooie reisverhalen. Al je inspanning wordt beloond, op wat voor wijze dan ook. goede reis terug naar het koude Dronten en zie je wel weer in je klasje. xxx -
27 Februari 2013 - 12:18
Jose :
heerlijk om te lezen en kan mij zo voorstellen, die weemoed, alle zomerspullen weer de koffer in... maar prachtig wat je hebt kunnen doen! je bent een topper! liefs José en hoop tot gauw! doe ze er de groeten van mij
-
27 Februari 2013 - 19:18
Corinne:
Lieve Rixt,
Het was weer super om met je (jullie) mee te mogen lezen en leven.
Ik zie het allemaal helemaal voor me GEWELDIG!! en wie weet....mag ik wel een keertje mee...
Liefs
Corinne -
27 Februari 2013 - 19:41
Jan:
Geniet nog van die laatste dagen en verheug je op 16 maart. Reunie Wilgerijs.
Jan -
27 Februari 2013 - 23:58
Sonja Van Der Zaan:
Hoi Rixt,
Het is erg leuk om al je mooie verhalen te lezen! Het is jammer dat Uganda zo ver weg is, anders was ik zeker even een kijkje komen nemen. Wij wensen jou alvast weer een fijne terugreis en geniet nog even van het mooie weer daar.
Liefs van Sonja, Jeroen en Lisa -
01 Maart 2013 - 09:35
Lida:
h,e Rixt, dat klinkt weer als een geweldige tijd! En het lijkt erop dat er weer iemand met het Ugandavirus is besmet! Nog even genieten en dag goeie reis naar hier! Liefs Lida -
02 Maart 2013 - 12:38
Theun De Vries:
Die RAV toyota. Ik zie dat helemaal voor me! Welkom thuis. Wat zal dat wennen zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
