First wait and see!
Door: Rixt Lanting
Blijf op de hoogte en volg Rixt
03 Maart 2013 | Nederland, Dronten
Weer thuis.
Afscheid nemen en loslaten went nooit. Me los te moeten rukken uit een wereld waar ik zo van ben gaan houden valt niet mee. Een thuis met mooie mensen die me dierbaar zijn. Buikpijn en tranen. Maar aan de andere kant overheerst de dankbaarheid van het mogen zijn, meemaken en ervaren van zoveel mooie momenten. Zo fijn dat dit allemaal mogelijk is en mijn leven zoveel mooier kleurt.
Afgelopen week heb ik nog veel bijzondere momenten meegemaakt. De leerfabriek (meer dan 2000 leerlingen, big business) die ik woensdag ging bezoeken bleek een grote verrassing. In plaats van te moeten wachten tot alles georganiseerd was, werd ik zo ongeveer onthaald door zo’n 50 leerkrachten die vol smart met aantekenboek op me stonden te wachten. Enthousiast werd ik ontvangen en ik werd verlegen van deze aandacht. Ik had een gesprek met de headteacher verwacht maar geen massa bijeenkomst als dit. Wat bijzonder, zoveel belangstelling. Mijn verhaal ging erin als pap met veel instemmend geknik en gemompel. Ik had het gevoel dat ik gedragen werd. Met trots kijk ik terug op deze presentatie. Een gesprek met een enthousiaste headteacher en director volgde. Deze laatste had een sjofel kantoortje met een bureau ingeklemd tussen het kopieerpapier. Kinderen nemen aan het begin van het jaar een pak mee, dus dat betekent ruim 2000 pakken papier in voorraad. Misschien een idee voor ons…? Een overdonderend verhaal volgde. Of ik niet nog een paar weken kon blijven om de hele onderbouw (9 klassen) te trainen. Vervolgens krijg ik een vliegticket, een verblijf en auto toegezegd voor mijn volgende komst. Nou, dat belooft wat. Het blijkt dat de nood best hoog is in de onderbouw. Leerkrachten nemen geregeld ontslag omdat ze eenvoudigweg niet weten wat ze met deze jonge leerlingen moeten doen. Verder dan het ABC aanleren en wat liedjes erin rammen komt men niet. En dan is een schooljaar heel erg lang. Dus…mijn Happy Start werd vol enthousiasme ontvangen en de director himself kwam deze de volgende dag van mijn Bondekoschool halen. Nog steeds vol vuur, hij heeft me heel hard nodig, volgens hem. We zullen zien…. Zoals ik hier heb leren zeggen; First wait and see! Maar niettemin heb ik twee dagen lopen glimmen van zijn verhaal en bijzondere verschijning.
De afgelopen 5 weken zijn zeer afwisselend geweest en natuurlijk veel te kort. Ik had nog zoveel meer willen doen,. De clubs doen het heel erg goed op vrijdag. De kinderen zijn met leuke, creatieve activiteiten bezig, even wat anders dan de hele week flink werken. Nu het rooster vanuit het ministerie zo volgepropt is, blijft er weinig tijd meer over voor creativiteit tussendoor. Erg kwalijk, maar weinig aan te doen. We varen op school een eigen koers, maar komen natuurlijk niet onder de verplichte eisen uit. Dan duik ik toch steeds maar weer de kleuterklas in, waar het allemaal wat anders mag. Afgelopen vrijdag hadden we nog een “parentsmeeting” georganiseerd. Juf Mariam heeft uitgelegd wat een pre primary class inhoudt en welke vaardigheden de kinderen krijgen aangeleerd. Alles in het Luganda, maar de strekking was me duidelijk en ze deed het geweldig. Ouders komen wanneer het ze uitkomt, dus de laatste kwam binnen toen het net was afgesloten. Het went.
Na wat observaties in de P1 klas ben ik er wel achter gekomen dat er nog veel meer werk aan de winkel is. Het niveau is hier veel te laag nu deze kinderen in de Pre Primary al zoveel hebben geleerd. Het is een stap terug en de kinderen zijn nauwelijks gemotiveerd en hangen wat op de tafeltjes. De juf is erg traditioneel en biedt weinig variatie in lesgeven. Dat waren ze zo anders gewend. Nadat ik al twee P1 juffen had geinstrueerd viel het me zwaar om nummer drie weer op gang te helpen. Ik heb haar het een en ander voorgedaan en dat ontving ze goed, maar wat er in de praktijk van terecht zal komen is de vraag. De onderbouw juffen gaan nog op een tweedaagse naar de school van weeshuis Piet om de “jolly phonics” methode te ervaren. Wellicht gaan we hier ook mee werken, maar dat eist wel weer de nodige begeleiding. Zo blijft er steeds genoeg werk te verzetten.
Natuurlijk heb ik veel bezoekjes aan mijn lieve kinderen van het weeshuis gebracht. Het schoolgeld is weer voor een jaar voldaan en nieuwe uniformen zijn gekocht. Gistermiddag heb ik in de voor hun dagelijkse weekend routine meegedraaid. Dat betekent veel handwasjes doen. Ruth was er druk mee. Meid van 19 die de hele zondagmiddag voor 12 mensen de was doet. Drie teilen met water, alles drie keer door de handen laten gaan. Ze volgt nu een studie voor mode ontwerpster en zal in de toekomst de uniformen voor de Bondekoschool maken. Met Isaac water opgehaald. Uit de put het water in een emmer omhoog laten komen. Wat een zware klus in de hitte. Zweet alom en ik was pompaf kan ik zeggen. Water is overal een probleem, vooral in een gezin met zoveel kinderen. Een eigen put is dan ook een absolute must. Eigenlijk een wasmachine ook, maar dat is voorlopig nog een droom. Eerst maar werken aan het watersysteem van put, pomp en waterstelsel, zodat de keuken en de badkamer (die nog ingericht moeten worden overigens) ook van water kunnen worden voorzien. Wat zou dat veel gemak geven! Nog even fijn met de jongste kinderen gespeeld en toen was het tijd voor afscheid. De kinderen hadden lieve briefjes voor me en dat ontroert natuurlijk altijd. Zoals ik nu maar steeds zeg; “Mzungu’s always cry, when they have to say goodbye.”
Het zit er weer op. Morgen weer naar mijn eigen collega’s en kinderen. Ook weer fijn. Een warm bad zal me wachten, zoals altijd. Dat kan ik wel gebruiken ook, want mijn voeten zijn koud, ondanks de pantoffels.
Er liggen nog 8 thema’s klaar om te perfectioneren, dus de komende tijd zal ik me nog niet hoeven te vervelen. En of ik binnenkort weer in Uganda zal komen……First wait and see!
Dank voor jullie bemoedigende, lieve en warme reacties. Zoals altijd doet het me goed en voel ik me gesteund door deze commentaren.
Weebale njo!
Zoen, Rixt
O ja…..Natuurlijk gaat de methodiek niet de vuilcontainer in, maar de zeecontainer die bij de school staat….stel je voor! Nog 6 pakketten die de volgende keer vast wel verkocht gaan worden. Het eerste zaadje is gezaaid!
Afscheid nemen en loslaten went nooit. Me los te moeten rukken uit een wereld waar ik zo van ben gaan houden valt niet mee. Een thuis met mooie mensen die me dierbaar zijn. Buikpijn en tranen. Maar aan de andere kant overheerst de dankbaarheid van het mogen zijn, meemaken en ervaren van zoveel mooie momenten. Zo fijn dat dit allemaal mogelijk is en mijn leven zoveel mooier kleurt.
Afgelopen week heb ik nog veel bijzondere momenten meegemaakt. De leerfabriek (meer dan 2000 leerlingen, big business) die ik woensdag ging bezoeken bleek een grote verrassing. In plaats van te moeten wachten tot alles georganiseerd was, werd ik zo ongeveer onthaald door zo’n 50 leerkrachten die vol smart met aantekenboek op me stonden te wachten. Enthousiast werd ik ontvangen en ik werd verlegen van deze aandacht. Ik had een gesprek met de headteacher verwacht maar geen massa bijeenkomst als dit. Wat bijzonder, zoveel belangstelling. Mijn verhaal ging erin als pap met veel instemmend geknik en gemompel. Ik had het gevoel dat ik gedragen werd. Met trots kijk ik terug op deze presentatie. Een gesprek met een enthousiaste headteacher en director volgde. Deze laatste had een sjofel kantoortje met een bureau ingeklemd tussen het kopieerpapier. Kinderen nemen aan het begin van het jaar een pak mee, dus dat betekent ruim 2000 pakken papier in voorraad. Misschien een idee voor ons…? Een overdonderend verhaal volgde. Of ik niet nog een paar weken kon blijven om de hele onderbouw (9 klassen) te trainen. Vervolgens krijg ik een vliegticket, een verblijf en auto toegezegd voor mijn volgende komst. Nou, dat belooft wat. Het blijkt dat de nood best hoog is in de onderbouw. Leerkrachten nemen geregeld ontslag omdat ze eenvoudigweg niet weten wat ze met deze jonge leerlingen moeten doen. Verder dan het ABC aanleren en wat liedjes erin rammen komt men niet. En dan is een schooljaar heel erg lang. Dus…mijn Happy Start werd vol enthousiasme ontvangen en de director himself kwam deze de volgende dag van mijn Bondekoschool halen. Nog steeds vol vuur, hij heeft me heel hard nodig, volgens hem. We zullen zien…. Zoals ik hier heb leren zeggen; First wait and see! Maar niettemin heb ik twee dagen lopen glimmen van zijn verhaal en bijzondere verschijning.
De afgelopen 5 weken zijn zeer afwisselend geweest en natuurlijk veel te kort. Ik had nog zoveel meer willen doen,. De clubs doen het heel erg goed op vrijdag. De kinderen zijn met leuke, creatieve activiteiten bezig, even wat anders dan de hele week flink werken. Nu het rooster vanuit het ministerie zo volgepropt is, blijft er weinig tijd meer over voor creativiteit tussendoor. Erg kwalijk, maar weinig aan te doen. We varen op school een eigen koers, maar komen natuurlijk niet onder de verplichte eisen uit. Dan duik ik toch steeds maar weer de kleuterklas in, waar het allemaal wat anders mag. Afgelopen vrijdag hadden we nog een “parentsmeeting” georganiseerd. Juf Mariam heeft uitgelegd wat een pre primary class inhoudt en welke vaardigheden de kinderen krijgen aangeleerd. Alles in het Luganda, maar de strekking was me duidelijk en ze deed het geweldig. Ouders komen wanneer het ze uitkomt, dus de laatste kwam binnen toen het net was afgesloten. Het went.
Na wat observaties in de P1 klas ben ik er wel achter gekomen dat er nog veel meer werk aan de winkel is. Het niveau is hier veel te laag nu deze kinderen in de Pre Primary al zoveel hebben geleerd. Het is een stap terug en de kinderen zijn nauwelijks gemotiveerd en hangen wat op de tafeltjes. De juf is erg traditioneel en biedt weinig variatie in lesgeven. Dat waren ze zo anders gewend. Nadat ik al twee P1 juffen had geinstrueerd viel het me zwaar om nummer drie weer op gang te helpen. Ik heb haar het een en ander voorgedaan en dat ontving ze goed, maar wat er in de praktijk van terecht zal komen is de vraag. De onderbouw juffen gaan nog op een tweedaagse naar de school van weeshuis Piet om de “jolly phonics” methode te ervaren. Wellicht gaan we hier ook mee werken, maar dat eist wel weer de nodige begeleiding. Zo blijft er steeds genoeg werk te verzetten.
Natuurlijk heb ik veel bezoekjes aan mijn lieve kinderen van het weeshuis gebracht. Het schoolgeld is weer voor een jaar voldaan en nieuwe uniformen zijn gekocht. Gistermiddag heb ik in de voor hun dagelijkse weekend routine meegedraaid. Dat betekent veel handwasjes doen. Ruth was er druk mee. Meid van 19 die de hele zondagmiddag voor 12 mensen de was doet. Drie teilen met water, alles drie keer door de handen laten gaan. Ze volgt nu een studie voor mode ontwerpster en zal in de toekomst de uniformen voor de Bondekoschool maken. Met Isaac water opgehaald. Uit de put het water in een emmer omhoog laten komen. Wat een zware klus in de hitte. Zweet alom en ik was pompaf kan ik zeggen. Water is overal een probleem, vooral in een gezin met zoveel kinderen. Een eigen put is dan ook een absolute must. Eigenlijk een wasmachine ook, maar dat is voorlopig nog een droom. Eerst maar werken aan het watersysteem van put, pomp en waterstelsel, zodat de keuken en de badkamer (die nog ingericht moeten worden overigens) ook van water kunnen worden voorzien. Wat zou dat veel gemak geven! Nog even fijn met de jongste kinderen gespeeld en toen was het tijd voor afscheid. De kinderen hadden lieve briefjes voor me en dat ontroert natuurlijk altijd. Zoals ik nu maar steeds zeg; “Mzungu’s always cry, when they have to say goodbye.”
Het zit er weer op. Morgen weer naar mijn eigen collega’s en kinderen. Ook weer fijn. Een warm bad zal me wachten, zoals altijd. Dat kan ik wel gebruiken ook, want mijn voeten zijn koud, ondanks de pantoffels.
Er liggen nog 8 thema’s klaar om te perfectioneren, dus de komende tijd zal ik me nog niet hoeven te vervelen. En of ik binnenkort weer in Uganda zal komen……First wait and see!
Dank voor jullie bemoedigende, lieve en warme reacties. Zoals altijd doet het me goed en voel ik me gesteund door deze commentaren.
Weebale njo!
Zoen, Rixt
O ja…..Natuurlijk gaat de methodiek niet de vuilcontainer in, maar de zeecontainer die bij de school staat….stel je voor! Nog 6 pakketten die de volgende keer vast wel verkocht gaan worden. Het eerste zaadje is gezaaid!
-
03 Maart 2013 - 14:22
Anneke:
Hey die Rixt,
Welkom thuis en veel sterkte in dit kouwe kikkerlandje, waar inmiddels de bolletjes alweer boven de grond uitsteken! Dank je voor je mooie verhalen,
lieve groet Anneke -
03 Maart 2013 - 14:28
Hennie:
Jij weer thuis, Bert nu op de plek waar jij zo graag bent. Jullie hebben rlkaar nog op afstand gezien hebik begrepen.
Wat een heerlijk verhaal om te lezen, ik kan me zo ged voorstellen dat je met pijn en weemoed vertrokken bent, gelukkig in de wetenschap dat je weer teruggaat. Zo langzamerhand je tweede vaderland? In elk geval een plek waar je veel toegevoegde waarde hebt en waar je er vee te det voor veel mensen.
Voor morgen ook maar weer een fijne dag.
Hennie -
03 Maart 2013 - 14:33
Theun De Vries:
Ha die Rixt,
Wat een mooi overall verhaal. Hierdoor krijg ik steeds meer zicht op hoe het eruit ziet. Dat blijft zo moeilijk. Wat je daar voelt en wat je voelt als je weer terug bent. Dat snap ik volgens mij wel. Gelukkig zijn hier ook lieve mensen. Die school van jou lijkt me best top wat dat betreft. Nog een vraag trouwens. Ik zag je met een ipad foto's maken. Is dat niet enorm decadent daar? Heb je 'm nog? Of achtergelaten? Ennuh, op mijn bureau geen kopieerpapier. Ennuh, kunnen we daar niet een schoolbegeleidingsdiensie opzetten. Doe jij het werk en ik de zakelijke kant! Nemen we Lilian ook mee!Goed geregeld toch! Tsjonge. Wat een kansen! -
03 Maart 2013 - 14:40
Simone:
Tjonge Rixtwat een geweldige ervaring. Geniet ervan!
En nu doorzetten om je droom nog verder uit te bouwen.
liefs
Simone -
03 Maart 2013 - 15:30
Lies:
Welkom terug, Rixt!
Wij waren ook een poosje weg,(zaten in Portugal) dus ik had een hoop verhalen van je te lezen. Wat super dat je Happy Start zo goed wordt ontvangen. zo te horen kun jij ook voltijd in Uganda aan de slag! Leuk aanbod vliegticket en huurauto...
Nu weer knop om en in Dronten aan de slag.
Tot op de reunie!
Liefs van Lies -
03 Maart 2013 - 16:39
Wilma:
Hallo Rixt,
Wat en geweldige verhalen en wat een motivatie omdoor te gaan nog zo veel te doen en al zoveel gedaan!!
En er weer zijn bij al die mooie mensen is ook heeeel belangrijk!!
Rixt voor morgen een geweldige dag!!
Ik zie je dinsdag!! -
03 Maart 2013 - 17:31
Jos (Bondeko):
Halo Rixt, Welkom terug; fijn dat je weer veilig terug bent.
Wat een prachtige verhalen heb je ons weer geschreven; zo 'n bijeenkomst !! en de directeur die je graag wilt hebben om zijn Happy Start te maken !! Wat een mogelijkheden!!
Jouw weeskinderen allemaal weer blij dat ze je gezien en gesproken hebben.
succes weer in ons landje, het is gelukkig niet al te koud meer. Morgen naar je eigen werkplek; morgen komt de zon erbij !
First wait en see
-
03 Maart 2013 - 19:35
Els:
Lieve Rixt,
Welkom terug in Dronten en op het Wilgerijs morgen!!
Fijn om te horen dat je zoveel hebt kunnen betekenen voor de kinderen en leerkrachten daar.
Zal nu wel weer even wennen zijn, maar je zult zien dat je hier op school weer snel in het ritme zit..............
De kinderen en je collega's zullen je graag weer blij ontvangen.
Slaap lekker voor straks.
Lieve groet,
Els. -
03 Maart 2013 - 20:11
Helga:
Hey lieve Rixt,
Welkom thuis! Van het ene warme bad in het andere warme bad. Je hebt weer veel, mooi en dankbaar werk verricht. Ik ben supertrots op je. Gelukkig heb je ook nog wat warm weer meegenomen....
Dikke kus en tot morgen -
03 Maart 2013 - 22:19
Pa:
Lieve Rixt,
Je bent gelukkig weer veilig geland.Je hdebt weer heel wat verzet.Het zal je echt een geveol van voldoening schenken als weer aan de reis terug denkt en dat maakt een mes gelukkig.
Welkom thuis en strekte als je weer met de witt5e kinderen gaat werken.
Maarten belde mij net en met hem gaat het ook goed,
Doei!!!!!!dank voor dat lieve kaartje dat je stuurde.Pa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
