Wezen en teachers.
Blijf op de hoogte en volg Rixt
18 Augustus 2012 | Oeganda, Kayunga
Lieve allemaal,
Ik kan het toch niet laten om wat van mijn belevenissen met jullie te delen. Het is vakantie en ieder beleeft zo zijn eigen avonturen, maar er kwamen wat verzoeken en ik moet toegeven dat het ook wel fijn is om wat avonturen neer te typen. En natuurlijk ben je vrij om de delete in te drukken....
Vanaf vorige week donderdag geniet ik weer vol van het zijn met deze prachtige liefdevolle mensen. Dagelijks bijzondere ontmoetingen met kinderen en babbels met voetgangers die met me oplopen naar de kinderen van het weeshuisje. Sinds ik hier ben breng ik daar dagelijks een bezoek. De school heeft vakantie, dus daar hebben ze me niet echt nodig. Ook wel prettig overigens, maar toch kon ik de verleiding niet weerstaan, temeer omdat ik wist dat de onderwijzers wel gewoon doorwerken, niks vakantie! Voorbereiden en workshops volgen, een druk programma. Wat toch heerlijk om iedereen weer te zien, alsof ik niet was weggeweest. Ik had het laatste project voor de PP afgerond en meegenomen, kon ik gelijk met Mariam doorspreken en andere materialen uitleggen en laten zien. Nieuwe boeken van biblionef meegebracht waar men zich volop in stortte. De bibliotheek krijgt al een behoorlijke omvang.
Maar het hoofddoel van mijn bezoek deze keer is het zijn met de kinderen van Jane. 7 koffers met spullen heb ik gevuld met kleding, beddegoed, handdoeken, verbandspullen en van alles waar verder nog een gebrek aan was. 161 kilo om precies te zijn, dat was van te voren behoorlijk puzzelen om alles afgemeten te krijgen op 23 kilo per koffer.
Iedere dag breng ik iets voor ze mee en natuurlijk kijken ze dan ook maar wat graag naar mijn komst uit. De manier om populair te worden. Wat toch heerlijk om de kinderen iedere keer te zien genieten van kleding of een mooie dekbedhoes. Ik breng heel wat uurtjes op de veranda door met bellenblaas, ballonnen, punniken of samen eten. Het huis is prachtig geworden, op de keuken na, die er nog wat verloren bij ligt. Sinds de trouwerij van dochter Rebecca is de inventaris uitgebreid doordat de schoonzoon een behoorlijke bruidschat heeft geleverd, waaronder een tv. Of dat nu zo’n vooruitgang is betwijfel ik, gezien de kinderen nu menig uurtjes voor de tv doorbrengen aangezien ik nu de electriciteitsrekening betaal. Kwamen ze eerder van buiten naar me toe gerend, nu moeten ze zich van de tv lostrekken, maar goed, ze laten zich wat graag zien. Donderdag hebben we de hele club in de auto geladen en naar Kavumba gereden. We hebben samen met de kinderen gezwommen. Wat een feest! De kleintjes met vleugeltjes en de groten zich angstvallig aan de rand vastklampend. Ze zijn nog nooit in een zwembad geweest, laat staan dat ze kunnen zwemmen. Wat vonden ze het spannend en wat hebben ze genoten. Vooral Joshua was niet uit het water te krijgen. Nog even de speeltuin in en samen friet met kip gegeten. Stilte en genieten alom! En dan geniet ik ook als kinderen zo dankbaar en blij worden van zo’n (voor ons simpel) uitje. Zo zijn er zoveel mooie momenten die ik met ze deel en waar ik zo blij van wordt.
Vandaag nog een bijzonder moment. Mijn internet was op en ik besloot naar Kampala te gaan met het rammelbusje, want een weekend overleven zonder internet.....dat wordt lastig. Ik besloot teacher Sarah mee te nemen en wat was dat een goed besluit. Sarah is de enig overgebleven leerkracht die ik nog ken van 4 jaar geleden toen ik hier voor het eerst met Margrethe was. Een ontzettend lieve meid, die het ontzettend zwaar heeft. Van haar salaris onderhoudt ze haar moeder, broer en zus die studeren. Ga er maar aan staan. Mager als een lat, omdat ze weinig te eten heeft. Studie gaat voor alles hier.
Dus samen in het busje op naar KLA. Ik weet dat ze nooit ontbijt, dus eerst in een voor haar luxe gelegenheid ontbeten. De menukaart bekeken en dan realiseer je je weer waar deze mensen vandaan komen. Nog nooit in een restaurant geweest; “What is an omelet?” Ik kreeg er tranen van in mijn ogen, zo ontroerend. Smullen en nog een paar boterhammen meegenomen voor later. Door het winkelcentrum gestruind, waar een overkill aan Mzungu’s is, om vervolgens zeeppoeder, kakkerlakspray en kleertjes voor dochtertje Madrine af te rekenen. Daarna op de bodaboda naar de craftmarket, ook voor haar de eerste keer. Ik leidde Sarah rond in haar eigen hoofdstad, hoe maf is dat? Samen heel lang over de markt gestruind en heel veel armbanden, sleutelhangers en andere meuk voor de verkoop gescoord. Mooie slippers uitgezocht voor haar en haar meisje, ze genoot zo intens van alles wat ze zag. Verwondering alom! Kleren kopen in een drukbevolkt, stikkend shoppingcentre, zeep en suiker als eerste levensbehoefte aangeschaft. Samen lurken aan een frisdrankje en ondertussen openhartige gesprekken over haar leven. Een leven met veel , heel veel downs, en de ups van het hebben van een prachtige dochter en een fijne baan. Twee juffen, twee dochters, twee zo verschillende levens, zo bijzonder en intens. We hebben allebei genoten en ‘s avonds onze beider dankbaarbeid al smsend uitgesproken. Wat een bijzondere dag die heel veel voor mij en haar heeft betekend.
De avonden geniet ik van de donkerte die hier vroeg invalt, de jongens op de boerderij die hun avonturen met me delen en met me knutselen, of een koe zien bevallen.
Zo gaan de dagen voort en zo wisselen Maarten en ik dagelijks onze avonturen via de telefoon uit. Hij in het noorden met vrouwengroepen en voormalig kindsoldaten, ik in het zuiden met wezen en teachers. Delen is belangrijk, elkaar supporten in de projecten ook, vandaar dat ik maandag afreis naar Gulu, een trip van 7 uur over wegen waar je met een tank nog nauwelijks over wil. Niet iets waar ik naar uitkijk, des te meer naar het kennismaken met al die lieve mensen waarmee Maarten wordt omringd. Het is weer een bijzondere reis en weer zo anders dan al die voorgaande, maar evenzo intens en vol dankbaarheid!
Sura bulungi!
P.s. Toch wel jammer dat jullie geen weblog bijhouden, kon ik hier smullen van jullie avonturen...hihi.. (Alhoewel Facebook ook wel z’n werk doet) Alleen Theun laat via zijn log geregeld horen, waarvoor dank!
Ik kan het toch niet laten om wat van mijn belevenissen met jullie te delen. Het is vakantie en ieder beleeft zo zijn eigen avonturen, maar er kwamen wat verzoeken en ik moet toegeven dat het ook wel fijn is om wat avonturen neer te typen. En natuurlijk ben je vrij om de delete in te drukken....
Vanaf vorige week donderdag geniet ik weer vol van het zijn met deze prachtige liefdevolle mensen. Dagelijks bijzondere ontmoetingen met kinderen en babbels met voetgangers die met me oplopen naar de kinderen van het weeshuisje. Sinds ik hier ben breng ik daar dagelijks een bezoek. De school heeft vakantie, dus daar hebben ze me niet echt nodig. Ook wel prettig overigens, maar toch kon ik de verleiding niet weerstaan, temeer omdat ik wist dat de onderwijzers wel gewoon doorwerken, niks vakantie! Voorbereiden en workshops volgen, een druk programma. Wat toch heerlijk om iedereen weer te zien, alsof ik niet was weggeweest. Ik had het laatste project voor de PP afgerond en meegenomen, kon ik gelijk met Mariam doorspreken en andere materialen uitleggen en laten zien. Nieuwe boeken van biblionef meegebracht waar men zich volop in stortte. De bibliotheek krijgt al een behoorlijke omvang.
Maar het hoofddoel van mijn bezoek deze keer is het zijn met de kinderen van Jane. 7 koffers met spullen heb ik gevuld met kleding, beddegoed, handdoeken, verbandspullen en van alles waar verder nog een gebrek aan was. 161 kilo om precies te zijn, dat was van te voren behoorlijk puzzelen om alles afgemeten te krijgen op 23 kilo per koffer.
Iedere dag breng ik iets voor ze mee en natuurlijk kijken ze dan ook maar wat graag naar mijn komst uit. De manier om populair te worden. Wat toch heerlijk om de kinderen iedere keer te zien genieten van kleding of een mooie dekbedhoes. Ik breng heel wat uurtjes op de veranda door met bellenblaas, ballonnen, punniken of samen eten. Het huis is prachtig geworden, op de keuken na, die er nog wat verloren bij ligt. Sinds de trouwerij van dochter Rebecca is de inventaris uitgebreid doordat de schoonzoon een behoorlijke bruidschat heeft geleverd, waaronder een tv. Of dat nu zo’n vooruitgang is betwijfel ik, gezien de kinderen nu menig uurtjes voor de tv doorbrengen aangezien ik nu de electriciteitsrekening betaal. Kwamen ze eerder van buiten naar me toe gerend, nu moeten ze zich van de tv lostrekken, maar goed, ze laten zich wat graag zien. Donderdag hebben we de hele club in de auto geladen en naar Kavumba gereden. We hebben samen met de kinderen gezwommen. Wat een feest! De kleintjes met vleugeltjes en de groten zich angstvallig aan de rand vastklampend. Ze zijn nog nooit in een zwembad geweest, laat staan dat ze kunnen zwemmen. Wat vonden ze het spannend en wat hebben ze genoten. Vooral Joshua was niet uit het water te krijgen. Nog even de speeltuin in en samen friet met kip gegeten. Stilte en genieten alom! En dan geniet ik ook als kinderen zo dankbaar en blij worden van zo’n (voor ons simpel) uitje. Zo zijn er zoveel mooie momenten die ik met ze deel en waar ik zo blij van wordt.
Vandaag nog een bijzonder moment. Mijn internet was op en ik besloot naar Kampala te gaan met het rammelbusje, want een weekend overleven zonder internet.....dat wordt lastig. Ik besloot teacher Sarah mee te nemen en wat was dat een goed besluit. Sarah is de enig overgebleven leerkracht die ik nog ken van 4 jaar geleden toen ik hier voor het eerst met Margrethe was. Een ontzettend lieve meid, die het ontzettend zwaar heeft. Van haar salaris onderhoudt ze haar moeder, broer en zus die studeren. Ga er maar aan staan. Mager als een lat, omdat ze weinig te eten heeft. Studie gaat voor alles hier.
Dus samen in het busje op naar KLA. Ik weet dat ze nooit ontbijt, dus eerst in een voor haar luxe gelegenheid ontbeten. De menukaart bekeken en dan realiseer je je weer waar deze mensen vandaan komen. Nog nooit in een restaurant geweest; “What is an omelet?” Ik kreeg er tranen van in mijn ogen, zo ontroerend. Smullen en nog een paar boterhammen meegenomen voor later. Door het winkelcentrum gestruind, waar een overkill aan Mzungu’s is, om vervolgens zeeppoeder, kakkerlakspray en kleertjes voor dochtertje Madrine af te rekenen. Daarna op de bodaboda naar de craftmarket, ook voor haar de eerste keer. Ik leidde Sarah rond in haar eigen hoofdstad, hoe maf is dat? Samen heel lang over de markt gestruind en heel veel armbanden, sleutelhangers en andere meuk voor de verkoop gescoord. Mooie slippers uitgezocht voor haar en haar meisje, ze genoot zo intens van alles wat ze zag. Verwondering alom! Kleren kopen in een drukbevolkt, stikkend shoppingcentre, zeep en suiker als eerste levensbehoefte aangeschaft. Samen lurken aan een frisdrankje en ondertussen openhartige gesprekken over haar leven. Een leven met veel , heel veel downs, en de ups van het hebben van een prachtige dochter en een fijne baan. Twee juffen, twee dochters, twee zo verschillende levens, zo bijzonder en intens. We hebben allebei genoten en ‘s avonds onze beider dankbaarbeid al smsend uitgesproken. Wat een bijzondere dag die heel veel voor mij en haar heeft betekend.
De avonden geniet ik van de donkerte die hier vroeg invalt, de jongens op de boerderij die hun avonturen met me delen en met me knutselen, of een koe zien bevallen.
Zo gaan de dagen voort en zo wisselen Maarten en ik dagelijks onze avonturen via de telefoon uit. Hij in het noorden met vrouwengroepen en voormalig kindsoldaten, ik in het zuiden met wezen en teachers. Delen is belangrijk, elkaar supporten in de projecten ook, vandaar dat ik maandag afreis naar Gulu, een trip van 7 uur over wegen waar je met een tank nog nauwelijks over wil. Niet iets waar ik naar uitkijk, des te meer naar het kennismaken met al die lieve mensen waarmee Maarten wordt omringd. Het is weer een bijzondere reis en weer zo anders dan al die voorgaande, maar evenzo intens en vol dankbaarheid!
Sura bulungi!
P.s. Toch wel jammer dat jullie geen weblog bijhouden, kon ik hier smullen van jullie avonturen...hihi.. (Alhoewel Facebook ook wel z’n werk doet) Alleen Theun laat via zijn log geregeld horen, waarvoor dank!
-
18 Augustus 2012 - 23:54
Sonja, Lisa En Jeroen Van Der Zaan:
Hoi Rixt,
Weer een superleuk verslag! En zo bijzonder om een rondleiding te mogen geven in eigen woongebied. Dat kan je je niet voorstellen. En lekker rondneuzen op de markt en terrasje pikken. Klinkt erg gezellig en vooral de kinderen blij maken met nieuwe spulletjes. Super!
Wij wensen je weer een veilige reis richting Maarten. Spannend hoor. Wij gaan nog met de eend naar Frankrijk. Zo'n 1200km. Gaat niet zo snel, maar is wel redelijk comfortabel.
Veel plezier en groetjes van Sonja, Jeroen en Lisa -
19 Augustus 2012 - 10:20
Gert Talens:
Rixt
Mooi om te lezen. Mooi mens!
Gert
Ps o ja, het hegje lijkt al herfstverschijnselen te hebben! Gek! -
19 Augustus 2012 - 11:11
Lies:
Wat een mooi verhaal en lieve foto's!
Petje af voor al jullie energie (en dat in je vakantie!)
Dikke kus voor je, Rixt! -
19 Augustus 2012 - 11:37
Willy Peetoom:
Sodehannes Rixt, als Gert en Maarten nogeens gaan hemelen, begraven we ze in dat hegje! -
19 Augustus 2012 - 21:57
Opa:
Hi Rixt. een gezellig verhaal, fijn dat je het naar de zin hebt en mensen gelukkig kan maken.
Hiet was het vasndaag superwarm lekker op het balcon gezeten.
Wacht je volgende berichtje af.Klimt Maarten ook nog in de pen.Hartelijk gegroet -
20 Augustus 2012 - 10:32
Els:
Wat fijn om zo'n verslag te lezen. Goed om te horen dat jullie er allebei van genieten, ook al zijn de inspanningen enorm! Klasse! Lieve groet van mij.
-
20 Augustus 2012 - 13:27
Jos V. Baarsen :
Rixt, wat goed om jouw verhaal te lezen. Je geniet weer en terecht van alle ervaringen die je meemaakt en met ons deelt.
geweldig.
Tot in september .
Jos (Bondeko) -
20 Augustus 2012 - 18:32
Nathalie:
Hoi Rixt, wat prachtig en ontroerend om te lezen, kippevel momenten alom. Niet alleen bij jou, maar ook als wij jouw verslag lezen! Veel succes en uiteraard ook veel plezier daar! -
21 Augustus 2012 - 09:37
Wilma:
Lieve Rixt,
Wat heerlijk dat je weer even met ons deelt. Wat ben je toch een enorme kanjer die zo ontzettend veel geeft en geniet van dit geweldige werk!
Ik wens je een toptijd toe darr tussen die mooie mensen en het is iedere keer weer vol bewondering Rixt wat jij daar allemaal doet!
Heel veel liefs en nog een goede tijd en de groetjes aan maarten! -
24 Augustus 2012 - 07:28
Maarten:
Hee skatje, dat je lekker bezig bent en ik je fan ben dat wist je al.... maar dat je langs bent gekomen in het hoge noorden daar maak je me echt gelukkig mee!!
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
