Veel voldoening en tranen.......
Door: Rixt Lanting
Blijf op de hoogte en volg Rixt
12 April 2012 | Oeganda, Kayunga
Met pijn in mijn hart, maar vol dankbaarheid en voldoening verlaat ik dit prachtige land met zijn lieve, warme mensen. Een zeer emotioneel afscheid op school, na 10 weken is onthechten en loslaten nog moeilijker. Veel tranen en stiekeme briefjes van leerkrachten die hun gevoelens niet kunnen uiten.
Wat een voorrecht om hier 10 weken lief, leed en ervaringen te mogen delen. Ik voel me thuis hier, het is vertrouwd en steeds volop genieten. Ik ben omringd geweest met zoveel lieve mensen, vooral hier op de boerderij voel ik me met al mijn ‘zonen’ en werknemers erg verbonden. Vier knullen die door Theo worden opgevangen en hier een warm nest hebben. Ze zijn vertederend en ontroerend op zijn tijd. Ze scharrelden de hele dag wat om me heen. Bryan die hier nu rondloopt en mij Auntie noemt. Hij verdient wat en gaat volgend jaar naar school. Een schat van een knul die mijn hart gestolen heeft. Wat zal ik mijn kleine Joshua ook gaan missen, voel me zo met hem verbonden, heel bijzonder.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook mijn eenzame momenten heb gehad toen Maarten en Theo er niet waren. Avonden alleen op de veranda in het donker staren gaat ook vervelen en dan kan je heel soms het laveloze bankhangen en tv kijken missen. Maar de voldoening overheerst uiteraard. Langere tijd hier zijn maakt dat je echt verschil kunt maken, iets neerzetten en uitwerken gaat dieper en de basis steviger. De PP draait ontzettend goed en ik weet zeker dat deze basis stevig wordt. De kinderen zijn zelfstandig, sociaal en beheersen nu al, na 11 weken, een groot aantal vaardigheden op zowel motorisch als cognitief gebied. Prachtig om deze groei te zien en heerlijk om ze te zien genieten van hun spel. Teacher Mariam nog steeds met bolle buik, werkt door tot haar bevalling, daarna krijgt ze 4 weken verlof. Een taaie dame. Rebecca ligt tegenwoordig te slapen op de mat. Zij heeft complicaties en kan niet veel bewegen, alleen zitten is pijnloos. Ze blijft op school komen omdat ze het geld niet kan missen, maar van lesgeven is weinig sprake. Zwanger zijn is hier niet simpel, veel vrouwen ondervinden problemen en de vroeggeboortes, sterven in het kraambed of doodgeboren kindje is hier aan de orde van de dag. Er wordt maar beter niet over gesproken zodat er geen vloek over de zwangerschap komt.
Het spellingsprogramma loopt heel goed, de leerkrachten hebben het erg serieus opgepakt en er wordt hard geoefend. Daarnaast worden de boekverslagen trouw uitgevoerd. De leerkracht Engels zal alle “reading and spelling skills” gaan opvolgen en staat erg achter mijn aanpak. Het RT-programma draait op volle toeren en zal worden voortgezet.
Van de week zijn er nog twee meiden van de PABO Deventer bijgekomen. De komende drie weken verblijven zij met zijn vieren in het guesthouse en lopen er vier Mzungu’s rond op school. Volgende week zijn er toetsen, dus zal er niet veel lesgegeven worden, daarna volgt er drie weken vakantie. “End of term”, zeggen we hier. Ik ben ontzettend blij met de input van deze studenten. Zij hebben veel kunnen doen in de verschillende groepen en de impact is groot. Een langere tijd met meer mensen de kar trekken geeft geeft een behoorlijke vaart. Ze zijn alle vier ontzettend enthousiast en tevreden over de Bondekoschool. Een prachtige ervaring voor deze meiden, zij hebben de kinderen en leerkrachten ook in hun hart gesloten en hopelijk kunnen zij ambassadeurs blijven voor onze school, want we willen voorwaarts blijven gaan uiteraard.
Gisteren heb ik de bedden in mijn weeshuis in elkaar getimmerd. Op de valreep zoals wel was te verwachten. Er is 8 weken keihard gewerkt, maar de planning loopt hier natuurlijk anders en voor mij enigszins frustrerend. Ik had graag alles ingericht en alle materialen die ik had verzameld netjes uitgestald, maar goed, ik heb er vertrouwen in dat het allemaal volgens plan wordt afgemaakt. Iedereen heeft hard zijn best gedaan en je bent hier afhankelijk van leveranciers die ook hun eigen ideeen hebben over afspraken. Jane is vol dankbaarheid en de kinderen waren dolblij met hun EIGEN bed. Prachtig hoe ze rondkropen op hun nieuwe matrassen en deze blijde snuitjes doen mijn hart opspringen.
Dadelijk ga ik nog even langs om te kijken of ik nog wat kan doen en uiteraard afscheid nemen wat ook niet gemakkelijk zal worden.
Het mag duidelijk zijn dat dit verblijf niet mijn laatste was. Plannen voor de volgende input zijn er intussen al gemaakt. Ik ga in Nederland werken aan het plan voor onze zgn. clubs, waar kinderen speciale vaardigheden moeten gaan leren, op creatief gebied als wel nuttig, zoals bijvoorbeeld knopen aan leren zetten. Ook wil ik voor iedere groep creatieve lessen uit gaan werken, een soort handleiding met voorbeelden en uitwerkingen zodat de leerkrachten hier concreet mee aan de gang kunnen. Ik heb gemerkt hoe goed dat in de PP werkt en weet zeker dat dit ook voor de andere groepen een mooie aanvulling kan gaan worden.
Ook voor de daycare zal nog een goed plan moeten worden uitgewerkt. Dat moet via emailcontact op afstand maar gebeuren. Ik zal daar omheen blijven en dit aan sturen, omdat ik wil dat het enige kwaliteit gaat krijgen. Kortom; mijn missie is nog lang niet afgelopen en ik ga stug door. Ik haal er veel voldoening uit en ervaar het als een enorme verrijking in mijn leven.
Lieve mensen, ik dank jullie allemaal voor de enorme betrokkenheid, warme reacties en bijdragen. Het heeft me erg goed gedaan en ik heb me heel erg gesteund gevoeld. Ik hoop natuurlijk dat ik op jullie kan blijven rekenen, want ik realiseer me heel goed dat ik een ontzettend lieve, betrokken achterban heb waar ik echt niet zonder kan.
Ik dank Michelle en Tessa voor hun wijntjes, lekkernijen en luisterend oor. Het was fijn om te kunnen delen en uitwisselen. Ook veel dank aan Theo die vol geduld al mijn verhalen en nukken heeft moeten doorstaan, zijn gastvrijheid is groots.
Ik zal mijn Bondekokids, collega’s, zonen en vrienden erg gaan missen en zal echt wel weer moeten wennen om in het Nederlandse ritme te komen. Natuurlijk zie ik er ook wel weer naar uit om met mijn eigen kindjes en collega’s te gaan werken en verhalen te delen. En uiteraard mij weer te verenigen met al mijn dierbaren.
Ik kijk terug op een bijzondere tijd met dierbare momenten en voel mij een gelukkig mens.
Weebale njo!! En tot een volgend weblog.
Wordt vervolgd.
Veel liefs voor jullie allen.
Rixt
Wat een voorrecht om hier 10 weken lief, leed en ervaringen te mogen delen. Ik voel me thuis hier, het is vertrouwd en steeds volop genieten. Ik ben omringd geweest met zoveel lieve mensen, vooral hier op de boerderij voel ik me met al mijn ‘zonen’ en werknemers erg verbonden. Vier knullen die door Theo worden opgevangen en hier een warm nest hebben. Ze zijn vertederend en ontroerend op zijn tijd. Ze scharrelden de hele dag wat om me heen. Bryan die hier nu rondloopt en mij Auntie noemt. Hij verdient wat en gaat volgend jaar naar school. Een schat van een knul die mijn hart gestolen heeft. Wat zal ik mijn kleine Joshua ook gaan missen, voel me zo met hem verbonden, heel bijzonder.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook mijn eenzame momenten heb gehad toen Maarten en Theo er niet waren. Avonden alleen op de veranda in het donker staren gaat ook vervelen en dan kan je heel soms het laveloze bankhangen en tv kijken missen. Maar de voldoening overheerst uiteraard. Langere tijd hier zijn maakt dat je echt verschil kunt maken, iets neerzetten en uitwerken gaat dieper en de basis steviger. De PP draait ontzettend goed en ik weet zeker dat deze basis stevig wordt. De kinderen zijn zelfstandig, sociaal en beheersen nu al, na 11 weken, een groot aantal vaardigheden op zowel motorisch als cognitief gebied. Prachtig om deze groei te zien en heerlijk om ze te zien genieten van hun spel. Teacher Mariam nog steeds met bolle buik, werkt door tot haar bevalling, daarna krijgt ze 4 weken verlof. Een taaie dame. Rebecca ligt tegenwoordig te slapen op de mat. Zij heeft complicaties en kan niet veel bewegen, alleen zitten is pijnloos. Ze blijft op school komen omdat ze het geld niet kan missen, maar van lesgeven is weinig sprake. Zwanger zijn is hier niet simpel, veel vrouwen ondervinden problemen en de vroeggeboortes, sterven in het kraambed of doodgeboren kindje is hier aan de orde van de dag. Er wordt maar beter niet over gesproken zodat er geen vloek over de zwangerschap komt.
Het spellingsprogramma loopt heel goed, de leerkrachten hebben het erg serieus opgepakt en er wordt hard geoefend. Daarnaast worden de boekverslagen trouw uitgevoerd. De leerkracht Engels zal alle “reading and spelling skills” gaan opvolgen en staat erg achter mijn aanpak. Het RT-programma draait op volle toeren en zal worden voortgezet.
Van de week zijn er nog twee meiden van de PABO Deventer bijgekomen. De komende drie weken verblijven zij met zijn vieren in het guesthouse en lopen er vier Mzungu’s rond op school. Volgende week zijn er toetsen, dus zal er niet veel lesgegeven worden, daarna volgt er drie weken vakantie. “End of term”, zeggen we hier. Ik ben ontzettend blij met de input van deze studenten. Zij hebben veel kunnen doen in de verschillende groepen en de impact is groot. Een langere tijd met meer mensen de kar trekken geeft geeft een behoorlijke vaart. Ze zijn alle vier ontzettend enthousiast en tevreden over de Bondekoschool. Een prachtige ervaring voor deze meiden, zij hebben de kinderen en leerkrachten ook in hun hart gesloten en hopelijk kunnen zij ambassadeurs blijven voor onze school, want we willen voorwaarts blijven gaan uiteraard.
Gisteren heb ik de bedden in mijn weeshuis in elkaar getimmerd. Op de valreep zoals wel was te verwachten. Er is 8 weken keihard gewerkt, maar de planning loopt hier natuurlijk anders en voor mij enigszins frustrerend. Ik had graag alles ingericht en alle materialen die ik had verzameld netjes uitgestald, maar goed, ik heb er vertrouwen in dat het allemaal volgens plan wordt afgemaakt. Iedereen heeft hard zijn best gedaan en je bent hier afhankelijk van leveranciers die ook hun eigen ideeen hebben over afspraken. Jane is vol dankbaarheid en de kinderen waren dolblij met hun EIGEN bed. Prachtig hoe ze rondkropen op hun nieuwe matrassen en deze blijde snuitjes doen mijn hart opspringen.
Dadelijk ga ik nog even langs om te kijken of ik nog wat kan doen en uiteraard afscheid nemen wat ook niet gemakkelijk zal worden.
Het mag duidelijk zijn dat dit verblijf niet mijn laatste was. Plannen voor de volgende input zijn er intussen al gemaakt. Ik ga in Nederland werken aan het plan voor onze zgn. clubs, waar kinderen speciale vaardigheden moeten gaan leren, op creatief gebied als wel nuttig, zoals bijvoorbeeld knopen aan leren zetten. Ook wil ik voor iedere groep creatieve lessen uit gaan werken, een soort handleiding met voorbeelden en uitwerkingen zodat de leerkrachten hier concreet mee aan de gang kunnen. Ik heb gemerkt hoe goed dat in de PP werkt en weet zeker dat dit ook voor de andere groepen een mooie aanvulling kan gaan worden.
Ook voor de daycare zal nog een goed plan moeten worden uitgewerkt. Dat moet via emailcontact op afstand maar gebeuren. Ik zal daar omheen blijven en dit aan sturen, omdat ik wil dat het enige kwaliteit gaat krijgen. Kortom; mijn missie is nog lang niet afgelopen en ik ga stug door. Ik haal er veel voldoening uit en ervaar het als een enorme verrijking in mijn leven.
Lieve mensen, ik dank jullie allemaal voor de enorme betrokkenheid, warme reacties en bijdragen. Het heeft me erg goed gedaan en ik heb me heel erg gesteund gevoeld. Ik hoop natuurlijk dat ik op jullie kan blijven rekenen, want ik realiseer me heel goed dat ik een ontzettend lieve, betrokken achterban heb waar ik echt niet zonder kan.
Ik dank Michelle en Tessa voor hun wijntjes, lekkernijen en luisterend oor. Het was fijn om te kunnen delen en uitwisselen. Ook veel dank aan Theo die vol geduld al mijn verhalen en nukken heeft moeten doorstaan, zijn gastvrijheid is groots.
Ik zal mijn Bondekokids, collega’s, zonen en vrienden erg gaan missen en zal echt wel weer moeten wennen om in het Nederlandse ritme te komen. Natuurlijk zie ik er ook wel weer naar uit om met mijn eigen kindjes en collega’s te gaan werken en verhalen te delen. En uiteraard mij weer te verenigen met al mijn dierbaren.
Ik kijk terug op een bijzondere tijd met dierbare momenten en voel mij een gelukkig mens.
Weebale njo!! En tot een volgend weblog.
Wordt vervolgd.
Veel liefs voor jullie allen.
Rixt
-
12 April 2012 - 10:58
Gert Talens:
Back to the polder! Dat wordt ff wennen!
Stoer hoor Rixt!
-
12 April 2012 - 11:01
Annette:
Mooie ziel zie je gauw!!!
warme omhelsing uit een fris nederland....X Annette -
12 April 2012 - 11:17
Jacobine:
Warm hart.
Volg het. -
12 April 2012 - 14:54
Theo C.s.:
als je dit leest ben je weer thuis! Een wereld van verschil. Bedankt dat je ook hier een wereld van verschil hebt gemaakt. Zonder jou zou de pre-primary er heel anders uit zien. Zonder jou zouden de kindjes van Mama Jane nog op de grond slapen. 't Was niet altijd gemakkelijk, maar hoewel ik geen vrouw ben, geen bevalling zonder pijn. Bedankt en geniet van de wederinpassing! -
12 April 2012 - 14:57
Michelle:
Een hele fijne reis Rixt. Het was net even huilen, maar het gaat weer met me hoor. Al lees ik wel met tranen in mijn ogen je verslag. Heel erg bedankt voor alle hulp, dat meen ik echt. Het was echt heel fijn dat jij hier was. Ik heb echt bewondering voor je. Dat je hier elk jaar maar weer komt, terwijl het echt niet altijd makkelijk gaat. Want dat heb ik hier wel gezien.
Het was een mooie tijd.
Kusjes van Michelle -
12 April 2012 - 15:04
Mariette:
Mooi om het goed af te kunnen sluiten Rixt. Je hebt weer hard gewerkt en de wereld daar een stukje mooier gemaakt. Bedankt voor je lieve en goede zorgen vooraf en tijdens dit verblijf van Michelle, daar bij jou. Dat heeft ons erg goed gedaan. Goede reis.
De dikke kus.
XXXXX -
12 April 2012 - 16:14
Jan:
Wat moet ik nog zeggen na al die mooie berichtjes hieronder.
Dank je wel lieve Rixt je bent een topper met het hart op de goede plaats. -
12 April 2012 - 19:03
Willem:
Fijn datsto der wer bist Rixt!
Wol wer efkes wenne. -
12 April 2012 - 19:52
Pa:
Een mooi verslag weer.
Met belangstelling gelezen.De foto serie vond ik prachtig.Dat je wat voor een ander betekent geeft toch veel voldoening.Het is hiet 22:00 uur en ik denk dat je nu in het vliegtuig zit.Een behouden thuisreis toegewenst.
Morgen bel ik even. -
12 April 2012 - 20:33
Jos/Bondeko:
Dag Rixt,
Afscheid nemen doet wel pijn, maar je hebt de 10 weken dan ook meer dan goed gebruikt.
Erg bedankt voor je blogs en foto' s.
Goede reis en sterkte in ons gereguleerde koude landje !
see you.
Jos v.B. -
13 April 2012 - 17:09
Lilian:
Ontroerend weer om te lezen. Erg bijzonder wat je allemaal doet en aangaat.
Welkom terug in ons koude kikkerlandje!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
