Dozen, dozen, dozen…..wat een meuk……
Door: Rixt Lanting
Blijf op de hoogte en volg Rixt
04 Augustus 2011 | Oeganda, Kayunga
Vrijdagavond hebben we Anna opgehaald van Entebbe Airport. Zo bijzonder om daar te staan en je grote dochter op te wachten. Eerst hadden we nog even heerlijk gegeten in een restaurant naast het vliegveld. Fijn dat er in dit land ook mensen zijn die begrijpen dat niet iedereen de locale kost van matoke en posho kan waarderen en een zalige maaltijd tevoorschijn weten te toveren.
Zaterdag was mijn verjaardag.Maarten had ons appartementje omgetoverd tot een feestpaleis met slingers, ballonnen en molentjes. Regina is de hele dag in de weer geweest om voor al onze boerderijvrienden te koken en Chris en ik deden de klusjes. ‘s Avonds hadden we groot feest met kampvuur, buffet en gitaarspel. Het was een gezellige boel… Zondagmiddag nam Theo ons mee naar een typisch Muzungu event. Een Canadees echtpaar had hun huis opengesteld en locale kunstenaars hadden hun werk geexposeerd. Het leek wel of alle Muzungu’s uit de stad hierop afgekomen waren, de tuin zat bomvol met bleekneuzen en een enkele exentrieke Ugandees. Wel een leuke sfeer, een klein vergelijk met het het Vondelparkgevoel.
De volgende dag stond er, na uiteraard weer een warme ontvangst van Anna op school, een bezoek aan het Weeshuis van Piet en Pita op het programma. Deze Piet runt samen met zijn vrouw een indrukwekkend complex waarop een weeshuis, school, bevallingskliniek en kleuterklasjes staan. Ondertussen is hij druk met het opzetten van een secondary school. Geweldig wat deze man allemaal voor elkaar weet te krijgen. We waren weer diep onder de indruk. We hebben een flinke hoeveelheid gevulde schoenendozen meegekregen die we ‘s avonds vol enthousiasme begonnen zijn uit tepakken. Je kunt je voorstellen wat dit voor kinderen moet betekenen als zij een mooi versierde schoenendoos uit mogen pakken. Helaas deden wij dit nu voor hen, want het blijkt dat zeker zo’n 40 % van de dozen aangemerkt mogen worden als “dumpdozen”. Het doel is natuurlijk prachtig om een Nederlands kind een mooie doos met tandpasta, zeep en speelgoed te laten vullen, maar helaas blijkt al te vaak dat het afgekloven speeltjes van onze muzungu kindjes bevat. Het ene kind zou een prachtige doos ontvangen terwijl een ander het met tweedehands meuk moet doen. Jammer. Nu hadden wij er weer een enorme klus aan om alles te sorteren en na een paar uur leek het wel of ons appartement een bomexplosie had doorstaan. Een enorme schoenendozenberg en zakken/dozen vol met tandenborstels, -pasta, shampoo, stiften, knuffels en ander speelgoed. Al deze materialen worden weer op de school gebruikt tijdens hygienelessen, verjaardag vieren of tijdens creatieve momenten. Heel handig dus. Naast alle materialen die ik al had verzameld voor de pre primary hadden we een enorme berg spullen die naar de school vervoerd moesten worden. Daar stond de hele staffroom vol met dozen speelgoed waar ik een aantal ochtenden mee bezig ben geweest om alles uit te zoeken wat geschikt is voor de drie trimesters die de 5jarigen gaan doorlopen. Dinsdag heb ik tijdens een staffmeeting mijn observaties uiteengezet. Zoals altijd volgt men zwijgzaam mijn spraakwaterval en ogenschijnlijk onbewogen neemt men alles op. Interrumperen kennen ze hier niet, het maakt vergaderen wel effectief in tijd moet ik zeggen, tussendoor leuteren is hier echt niet bij. Kunnen we nog wat van leren. Het blijft toch steeds erg mooi te zien hoe de school iedere keer weer voorwaarts gaat. Er wordt voorgelezen, er hangen overal werkstukjes aan de muren, klasse-opstellingen zijn kindvriendelijk, er is positieve waardering, het lesgeven is interactief etc…. Menig Ugandees schooltje kan hier veel van opsteken. De leerkrachten zien het ook als een enorme uitdaging om te ontwikkelen en zien de mogelijkheden van persoonlijke groei. Daarnaast komen er ook nog steeds vreemde zaken voor. Zo is teacher Allon, een geweldige onderwijzer, ook druk met het handelen in ananassen om wat bij te verdienen en verschijnt op school wanneer de business het toelaat. Collega’s slaan dit met lede ogen toe, want hij ontvangt het hele salaris terwijl hij minder uren draait en zijn gangetje gaat. Absoluut onacceptabel natuurlijk, maar ja…. In dit land geeft men niet aan als er iets dwarszit en schijnt het op een escalatie uit te moeten draaien. Gelukkig zijn de directeuren alert en grijpen in voordat de beste man ontslagen moet worden, want dat zou echt een gemis zijn.
Vandaag heb ik de kinderen de nieuwe (afgedankte) sporttenues van het Wilgerijs aan mogen bieden. Tranen prenkten achter mijn ogen om de blijheid van leerkrachten en kinderen te ervaren met deze prachtige sportkleding. Voor mijn school blijkbaar niet meer hip genoeg, maar hier maakt dat natuurlijk niks uit. Mode kent men niet en iedereen is blij met alles wat men krijgt. Er werd onmiddellijk een sportwedstrijd tussen de leerlingen van P7 georganiseerd. De jongens tegen de meiden en ze gingen er allemaal vol voor. De jongens met de handen op de rug. De schoenen vlogen zo nu en dan door de lucht en ze gingen rustig op sokken verder op dit onegale terrein vol stenen, struiken, bomen en kuilen. Wat een plezier…!!! Het blijft zo mooi om te voelen hoe deze kinderen nog zo vol genieten van alles wat voor ons zo gewoon is. Nog steeds schiet ik hiervan vol en ben geraakt door hun dankbaarheid en oprechte blijdschap. Heerlijk, dat geeft weer zoveel voldoening en dat maakt dat ik toch ‘s ochtends de wekker zet om op tijd op de healthparade te zijn, niet het boek ga lezen, maar rapportages doorlees voor de PP. En dan komt het moment ‘s avonds dat je een boek wilt pakken en dan schiet de stroom er weer eens af. Snel douchen en koken voordat het te donker wordt zodat alles met een zaklampje gedaan moet worden en dan maar wat leuteren met de knullen van de boerderij die in het donker hun prakje matoke bereiden op een klein stoofje. Heerlijk om deel uit te maken van deze leefgemeenschap en vol in het Ugandese leven te mogen staan. Het zal duidelijk zijn; ik geniet weer met volle teugen en heb het hier heerlijk. Anna geniet mee, hangt ondertussen wat met de jongens voor de tv en wandelt rondjes met ze op de boerderij. Eenvoudige Ugandese datetjes zullen we maar zeggen. Schattig eigenlijk. Zij heeft haar draai ook gevonden.
Vrijdag vertrekken Theo, Anna en ik voor een driedaagse trip naar Fort Portal. Het schijnt een prachtig berggebied te zijn waar je heerlijk kunt wandelen. Ik kreeg een overnachting in een tent van Theo cadeau voor mijn verjaardag. Ik ben benieuwd en heb er enorm veel zin in.
Nu op naar het glaasje wijn bij Theo, even bijpraten over de dag. Hij was de hele dag ‘in town’ zoals dat heet en wil vast wel even uitwisselen. Bijzonder om zo naast hem te staan en te volgen wat hij allemaal uitwerkt en opzet in dit land.
De zomer in Nederland is teruggekeerd heb ik begrepen, ik zou zeggen; geniet volop, dat doen wij hier ook. Dikke zoenen, sula bulungi…..
Liefs, Rixt
Zaterdag was mijn verjaardag.Maarten had ons appartementje omgetoverd tot een feestpaleis met slingers, ballonnen en molentjes. Regina is de hele dag in de weer geweest om voor al onze boerderijvrienden te koken en Chris en ik deden de klusjes. ‘s Avonds hadden we groot feest met kampvuur, buffet en gitaarspel. Het was een gezellige boel… Zondagmiddag nam Theo ons mee naar een typisch Muzungu event. Een Canadees echtpaar had hun huis opengesteld en locale kunstenaars hadden hun werk geexposeerd. Het leek wel of alle Muzungu’s uit de stad hierop afgekomen waren, de tuin zat bomvol met bleekneuzen en een enkele exentrieke Ugandees. Wel een leuke sfeer, een klein vergelijk met het het Vondelparkgevoel.
De volgende dag stond er, na uiteraard weer een warme ontvangst van Anna op school, een bezoek aan het Weeshuis van Piet en Pita op het programma. Deze Piet runt samen met zijn vrouw een indrukwekkend complex waarop een weeshuis, school, bevallingskliniek en kleuterklasjes staan. Ondertussen is hij druk met het opzetten van een secondary school. Geweldig wat deze man allemaal voor elkaar weet te krijgen. We waren weer diep onder de indruk. We hebben een flinke hoeveelheid gevulde schoenendozen meegekregen die we ‘s avonds vol enthousiasme begonnen zijn uit tepakken. Je kunt je voorstellen wat dit voor kinderen moet betekenen als zij een mooi versierde schoenendoos uit mogen pakken. Helaas deden wij dit nu voor hen, want het blijkt dat zeker zo’n 40 % van de dozen aangemerkt mogen worden als “dumpdozen”. Het doel is natuurlijk prachtig om een Nederlands kind een mooie doos met tandpasta, zeep en speelgoed te laten vullen, maar helaas blijkt al te vaak dat het afgekloven speeltjes van onze muzungu kindjes bevat. Het ene kind zou een prachtige doos ontvangen terwijl een ander het met tweedehands meuk moet doen. Jammer. Nu hadden wij er weer een enorme klus aan om alles te sorteren en na een paar uur leek het wel of ons appartement een bomexplosie had doorstaan. Een enorme schoenendozenberg en zakken/dozen vol met tandenborstels, -pasta, shampoo, stiften, knuffels en ander speelgoed. Al deze materialen worden weer op de school gebruikt tijdens hygienelessen, verjaardag vieren of tijdens creatieve momenten. Heel handig dus. Naast alle materialen die ik al had verzameld voor de pre primary hadden we een enorme berg spullen die naar de school vervoerd moesten worden. Daar stond de hele staffroom vol met dozen speelgoed waar ik een aantal ochtenden mee bezig ben geweest om alles uit te zoeken wat geschikt is voor de drie trimesters die de 5jarigen gaan doorlopen. Dinsdag heb ik tijdens een staffmeeting mijn observaties uiteengezet. Zoals altijd volgt men zwijgzaam mijn spraakwaterval en ogenschijnlijk onbewogen neemt men alles op. Interrumperen kennen ze hier niet, het maakt vergaderen wel effectief in tijd moet ik zeggen, tussendoor leuteren is hier echt niet bij. Kunnen we nog wat van leren. Het blijft toch steeds erg mooi te zien hoe de school iedere keer weer voorwaarts gaat. Er wordt voorgelezen, er hangen overal werkstukjes aan de muren, klasse-opstellingen zijn kindvriendelijk, er is positieve waardering, het lesgeven is interactief etc…. Menig Ugandees schooltje kan hier veel van opsteken. De leerkrachten zien het ook als een enorme uitdaging om te ontwikkelen en zien de mogelijkheden van persoonlijke groei. Daarnaast komen er ook nog steeds vreemde zaken voor. Zo is teacher Allon, een geweldige onderwijzer, ook druk met het handelen in ananassen om wat bij te verdienen en verschijnt op school wanneer de business het toelaat. Collega’s slaan dit met lede ogen toe, want hij ontvangt het hele salaris terwijl hij minder uren draait en zijn gangetje gaat. Absoluut onacceptabel natuurlijk, maar ja…. In dit land geeft men niet aan als er iets dwarszit en schijnt het op een escalatie uit te moeten draaien. Gelukkig zijn de directeuren alert en grijpen in voordat de beste man ontslagen moet worden, want dat zou echt een gemis zijn.
Vandaag heb ik de kinderen de nieuwe (afgedankte) sporttenues van het Wilgerijs aan mogen bieden. Tranen prenkten achter mijn ogen om de blijheid van leerkrachten en kinderen te ervaren met deze prachtige sportkleding. Voor mijn school blijkbaar niet meer hip genoeg, maar hier maakt dat natuurlijk niks uit. Mode kent men niet en iedereen is blij met alles wat men krijgt. Er werd onmiddellijk een sportwedstrijd tussen de leerlingen van P7 georganiseerd. De jongens tegen de meiden en ze gingen er allemaal vol voor. De jongens met de handen op de rug. De schoenen vlogen zo nu en dan door de lucht en ze gingen rustig op sokken verder op dit onegale terrein vol stenen, struiken, bomen en kuilen. Wat een plezier…!!! Het blijft zo mooi om te voelen hoe deze kinderen nog zo vol genieten van alles wat voor ons zo gewoon is. Nog steeds schiet ik hiervan vol en ben geraakt door hun dankbaarheid en oprechte blijdschap. Heerlijk, dat geeft weer zoveel voldoening en dat maakt dat ik toch ‘s ochtends de wekker zet om op tijd op de healthparade te zijn, niet het boek ga lezen, maar rapportages doorlees voor de PP. En dan komt het moment ‘s avonds dat je een boek wilt pakken en dan schiet de stroom er weer eens af. Snel douchen en koken voordat het te donker wordt zodat alles met een zaklampje gedaan moet worden en dan maar wat leuteren met de knullen van de boerderij die in het donker hun prakje matoke bereiden op een klein stoofje. Heerlijk om deel uit te maken van deze leefgemeenschap en vol in het Ugandese leven te mogen staan. Het zal duidelijk zijn; ik geniet weer met volle teugen en heb het hier heerlijk. Anna geniet mee, hangt ondertussen wat met de jongens voor de tv en wandelt rondjes met ze op de boerderij. Eenvoudige Ugandese datetjes zullen we maar zeggen. Schattig eigenlijk. Zij heeft haar draai ook gevonden.
Vrijdag vertrekken Theo, Anna en ik voor een driedaagse trip naar Fort Portal. Het schijnt een prachtig berggebied te zijn waar je heerlijk kunt wandelen. Ik kreeg een overnachting in een tent van Theo cadeau voor mijn verjaardag. Ik ben benieuwd en heb er enorm veel zin in.
Nu op naar het glaasje wijn bij Theo, even bijpraten over de dag. Hij was de hele dag ‘in town’ zoals dat heet en wil vast wel even uitwisselen. Bijzonder om zo naast hem te staan en te volgen wat hij allemaal uitwerkt en opzet in dit land.
De zomer in Nederland is teruggekeerd heb ik begrepen, ik zou zeggen; geniet volop, dat doen wij hier ook. Dikke zoenen, sula bulungi…..
Liefs, Rixt
-
04 Augustus 2011 - 07:42
Robert Bloemendal:
Wat geweldig zoals jullie bezig zijn. We kunnen niet wachten om weer naar ons dorp te gaan. daar doen we geheel andere dingen, maar ervaren het ugandese leven intens. En ja men geeft nooit aan wat dwars zit, totdat de bom barst. Jammer.
Geef de groeten aan Maarten wanneer je hem ziet. Succes en jammer dat we elkaar niet daar zien, maar graag later ervaringen uitwisselen.
Weebale! -
04 Augustus 2011 - 13:14
Bert Garssen:
Wat een plezier om jouw verslag te lezen. Roept allerlei levendige herinneringen op en doet het verlangen om terug te gaan absoluut groeien. Overigens nog van harte gefeliciteerd met jouw verjaardag. Bijzonder hoor om die daar te vieren en daarbij zoveel hartelijkheid te ontmoeten. Ook bijzonder om daar je dochter te ontmoeten en samen te genieten. Nog veel plezier en doe de hartelijke groeten ook aan Maarten. -
04 Augustus 2011 - 15:43
Daan:
Halloooo!
Mooi dat het daar goed gaat! en jullie doen weer goed werk! ook leuk om wat foto's te zien! :D
-
04 Augustus 2011 - 15:47
Maarten:
Haaa skatje, wat ben je toch lekker bezig! Klinkt ook lekker druk terwijl je het rustigaan.....
Je blijft een topwijf en dat weekendje met theo gun ik je zoooooo.
Geniet er ook echt een beetje van he?
Kus! -
04 Augustus 2011 - 19:22
Corinne:
SUPERRRRRR Rixt!
Echt waar hoor, je doet het toch allemaal maar weer in je vakantie!
Mooi verhaal en een verlate maar welgemeende dikke verjaardagszoen van mij!
X Corinne -
05 Augustus 2011 - 10:25
Lisa Van Der Zaan:
Van mij krijg je liefde en 10 kusjes.
Ik en mijn mama en papa wensen jullie nog heel veel plezier in Oeganda! Neem je nog wat leuke armbandjes mee? Lisa, mama en papa. P.s.Ik maak ook nog een armbandje voor jou. -
06 Augustus 2011 - 19:44
Lida:
He lieve Rixt,
terug van een zeer luie vakantie lees ik je enthousiaste verhaal. Niks rustig aan dus, maar het klinkt niet alsof je er onder lijdt..Ongelooflijk wat je daar aan werk verzet. Je bent een kei!
Enne ..je verjaardag was ik niet vergeten, maar ik denk dat mijn felicitatie-sms van uit Karpathos de weg niet heeft kunnen vinden naar jou ergens in het verre Afrika.
Nog een goede tijd, ook met Anne en straks met Maarten, Liefs Lida -
06 Augustus 2011 - 22:32
Froukje:
Hé Rixt,
Ben net terug uit Frankrijk en lees weer heerlijke verhalen van jou in mijn mail.
Dat van die stroom dat kennen wij in Frankrijk ook, als het regent of onweert valt geheid de stroom uit.
Wanneer er wel weer stroom is? straks, morgen, overmorgen.
Ach het relativeert in ieder geval ons jachtige leventje.
Petje af voor alles wat je daar doet, gniet van je weekendje in de tent en ja ik was je verjaardag wel vergeten want als ik vakantie heb is ook mijn agenda met vakantie, sorry.
Fleicitaties van de van den Bergjes en een dikke knuffel voor jou, Maarten en Anna -
08 Augustus 2011 - 18:20
Anneke:
Hallo Rixt!!
Schitterend je verhalen en prachtige foto's! Alsnog van harte gefeliciteerd met je verjaardag, mn broer heeft er toch wel een echt feessie van gemaakt!
Tjonge,ik viel toch wel even van mn stoel zoals je vertelde over de schoenendozen. Bij mij op school worden ieder jaar ruim 200 dozen gevuld maar ik begrijp van jou dat de inhoud nog wel eens te wensen over laat. . . . . nemen we mee voor komend dozenprojekt!
Dikke knuffel, Anneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
