Brian en een weeshuis

Wasuze otyano ssebo, nnyabo,

De dagelijkse groet die ik hier uitspreek als ik iemand tegenkom op de boerderij of op straat. Altijd een dikke grijns en als antwoord; Bulungi Nnyabo!! Altijd een verrassing als een Mzungu je in het Luganda aanspreekt. Daar geniet ik nu zo van. Van het contact met de mensen en de korte momenten van een blik en een lach.

De regentijd is aangebroken en gelukkig zijn we even van het stof verlost. De longen raakten vol en de kleren niet meer schoon te krijgen. Na een paar sombere dagen schijnt het zonnetje weer.
Ik heb mezelf maar een vrije ochtend bedeeld, want het kaarsje was wat aan het doven. Tijd om de contacten naar scholen en vrienden/familie ed even aan te halen. Het leven is hier vol en intensief. De schooldagen zijn lang en door het Engelse spreken en constant aandacht geven heftig, maar o zo mooi.
Wat is het heerlijk met die kleine dondertjes in PP. De kinderen genieten zo intens van alles wat wordt aangeboden. Het Engels gaat erin als pap en ze maken sprongen voorwaarts. Zo mooi om te zien. Juf Mariam doet het heel goed en heeft er ook ontzettend veel plezier in. Ik assisteer de ochtenden in PP en vanaf deze week de middagen in 4 klassen om allerlei spellingsoefeningen aan te bieden. Het wordt tijd voor weer wat variatie in het lesaanbod. Mijn hemel, ik word zo sloom van de saaiheid van de lessen. Als een stoomwals dender ik erdoorheen de komende twee weken en daarna verwacht ik dat de leerkrachten zelf deze opdrachten per week gaan uitvoeren. Geen zachte heelmeester meer, maar even flink de wind erdoor. Op de een of andere manier blijkt het ontzettend moeilijk voor deze mensen om deze draad op te pakken en het breiwerkje af te maken. Dat zal de aard zijn, men wil wel, maar het lukt blijkbaar eenvoudig niet. Creativiteit heeft men nooit geleerd, het zit niet in het onderwijs en thuis al helemaal niet. Dat maakt dat iedereen wat achter elkaar aanloopt en zit te wachten tot een ander handelt. Tja.....dan kan je dus heel lang wachten. Iets wat niet echt in mijn aard zit. Dus doordenderen maar.

De meisjes (zoals ik ze steeds maar noem....) hebben het erg naar hun zin. Ook zij zijn aan het denderen....Flink wat gymlessen met nieuwe ideeen en creativiteit alom. Leuk om te zien hoe zij hun plek hebben gevonden en zich al heel vertrouwd voelen met de leerkrachten, kinderen en het Ugandese leven. Een prachtige ervaring voor hun die ze voor altijd mee zullen nemen.

Naast mijn schoolwerk ben ik druk met mijn 2 andere projecten. Hier laat ik het voorlopig bij, de vraag is groot, maar mijn mogelijkheden niet. Gisteren kwam er weer iemand langs, niet zozeer met een vraag als wel het neerleggen van een probleem. Heel tactisch. Ik moet oppassen dat ik het niet wil gaan oplossen, mijn zwakte, maar proberen mee te denken en het weer los te laten. Niet altijd simpel, maar het kan gewoon niet anders. Ik krijg van een ieder van jullie goede adviezen en jullie hebben gelijk. Er is een grens. Maar ach...wat is die moeilijk te trekken als je zoveel mensen om je heen ziet waar je je verbonden mee voelt en wat voor zou willen doen.

Brian heb ik op me genomen te helpen, dat kan gewoon niet anders. Afgelopen jaar heeft hij zijn P7 zeer succesvol afgerond. Hij had goede scores en het is een zeer sociale en betrokken jongen. Een echte lieverd die het verdient om door te leren. Hij was uitgekozen als 1 van de 3 om naar de school van “Weeshuis Piet” te gaan, maar dat ging dus niet, omdat er nog geen opvang voor jongens is, zo sneu. Nu maakt hij bakstenen en chapatti om wat te verdienen. Gisteren heb ik hem thuis opgezocht. Een klein hutje waar 9 mensen moeten bivakkeren. Een vader met dikke benen, moeder die ergens op het land werkt en 6 broertjes en zusjes. Een aantal van hen zitten bij ons op school. Brian wil zo graag doorleren, maar daar is eenvoudigweg geen geld voor. Volgend jaar zou hij bij “Weeshuis Piet” aan de gang kunnen, maar dan heeft hij wel een sponsor nodig. Deze school kost inclusief boarding € 500,00 euro per jaar. Een kleine 50 euro per maand. Hij krijgt dan theorie en praktijk tegelijk. Een goede manier van onderwijs hier want de mensen leren niet echt een vak. Wel veel theorie, maar er is een gebrek aan goede vakmensen. Op deze school krijgt hij goed onderwijs en een goede kans op een betere toekomst. Ik gun hem dit zo ontzettend graag!! Het betekent dat ik iemand moet vinden die 4 jaar lang zijn school wil betalen, want de hulp moet wel structureel zijn.

Mijn tweede project waar ik vooral mee bezig ben naast de schoolwerkzaamheden is een weeshuisje. Er staat een huis, maar deze moet nog compleet gerenoveerd worden. De kinderen slapen op doorgezakte bedden met kapotte matrassen en lakens. De vloer is van aarde en de muren onafgewerkt waardoor bij hevige regen de boel vochtig en klam wordt. Een schamele toestand waar dringend hulp nodig is. Ik schreef er al eerder over, maar het begint nu echt vorm te krijgen doordat mijn lieve vriendin Engely (Noble House, www.engely.eu) ) al €2500,00 heeft gedoneerd zodat we het huisje alvast wat op kunnen knappen. Een prachtige start van een mooi project! Ik ben hier zo blij mee, nu kan ik echt concreet aan de gang en letterlijk cement gaan kopen en zo de boel opbouwen.
Ik heb een begroting gemaakt en een kleine € 10.000 euro nodig om de boel op te knappen en de kinderen voorlopig van goede voeding, schoolgeld etc te kunnen voorzien.
Hieronder volgt een lijst van kosten en ik hoop dat jullie me willen helpen om deze kinderen een goed tehuis en toekomst te geven. Bedragen boven de 100 euro kunnen gestort worden op de rekening van de Stichting Bondeko (www.stichtingbondeko.nl) . Dan ontvang je een verklaring voor de belastingdienst zodat je gift aftrekbaar is. Andere bedragen kunnen beter op mijn priverekening (112549837, tnv SR Lanting) gestort anders heeft de penningmeester wel een enorme klus erbij en dat wil ik hem niet aandoen.
stapelbed 70 euro
muskietennet 8,50
matras 22,50
kussen 5 euro
lakenset 5 euro
deken 10 euro
zak cement 10 euro
kilo spijkers 1 euro
5 liter verf 15 euro
pan 20 euro
gasfles met inhoud 100 euro
gastoestel 50 euro
koelkast 300 euro
keukentafel 20 euro
stoel 10 euro
elektriciteit pm 17,50
uniform 18 euro
schoolgeld per kind pj 60 euro
eten per kind per dag 2 euro
Ook het leven in Uganda is niet goedkoop, zoals jullie kunnen zien. Deze prijzen zijn echt reeel!

Het geeft me enorm veel voldoening om een eigen project van de grond te trekken. Natuurlijk blijf ik me onverminderd voor de school inzetten, want daar ligt ook mijn hart. Al deze kinderen verdienen goed onderwijs en daar wil ik graag bij helpen. De komende weken moet ik nog een paar projecten uitwerken, want het blijkt dat 4 weken over een thema zelfs hier toch wel wat lang is. Dussss.......nu weer tijd voor een thema en de volgende keer meer over de voortgang van mijn projecten!!!

Bedankt voor alle lieve, warme reacties op mijn vorige verhaal. Het doet me enorm goed te lezen dat jullie zo betrokken zijn!
Ik sleur het bericht er maar gauw uit, de stroom is af en aan.....

Kale kale!!
Liefs en dikke zoen voor jullie allen, Rixt