Een vette worst....?
Door: Rixt Lanting
Blijf op de hoogte en volg Rixt
20 Maart 2014 | Oeganda, Kayunga
Dit was het dan weer. Mijn negende keer Uganda in 6 jaar tijd. Zo vertrouwd, gewend en ondertussen wennen sommige dingen nooit. Zoals het oeverloos wachten in een matatu busje of het eten van posho. (bleh). De wachtcultuur is en blijft groot en voor ons erg vermoeiend.
Afgelopen tijd heb ik me beziggehouden met het uitwerken van creatieve programma’s voor de onderbouw. De leerkrachten zijn vol enthouisasme begonnen aan het werken in een creatief circuit. De kinderen verheugen zich er steeds enorm op en zijn blij met de afwisseling van iets anders dan academics zoals we dat hier noemen. Het blijft nog steeds veel overschrijfwerk van het bord, schriftjes die volgeschreven worden met zinloze informatie. Steeds weer blijven kloppen op dezelfde spijker, maar........stukje bij beetje gaat ie erin, dat is ook duidelijk.
De afgelopen week heb ik o.a. ook het voorlezen geoefend met de onderbouwleerkrachten. Vol bewondering observeerden ze mij, stemmetjes, gebaren en uitbundigheid. Zelf durven ze dat niet zo goed. In dit conservatieve land spring je niet zo gauw uit de band. Zo jammer, want het kan zo leuk zijn. Maar, het begin is er en men doet schoorvoetend een poging. Het komt goed, dat weet ik zeker.
Vandaag is er nog een groep leerkrachten van 2 scholen op bezoek geweest. Ach...wat zijn deze mensen enthousiast en vliegen me bijna van dankbaarheid om de hals. Ik heb gemengde gevoelens over dit al. Blij dat ik ze kan laten zien hoe het anders kan enerzijds, anderzijds, houd ik deze mensen niet een vreselijk vette worst voor? De Happy Start materialen hebben ze al, maar al die andere leuke ondersteunende materialen dan? Ze smeken ze dat ik ze voor hen meeneem. Een nieuwe missie of toch misschien op zoek naar een manier om hier locale leermiddelen te vervaardigen? Dat zou beter zijn en ik vermoed een gat in de markt. Scholen hebben geld en willen heel graag kopen, maar dan moet het er wel zijn. Men wil zo graag voorwaarts, dat merk je aan alles.
Gisteren heb ik na een enorm lange rit het Aflatoun kantoor bezcoht. Na drie kwartier op een boda boda rondgecrosst en alle hoeken van Kampala gezien te hebben, eindelijk ontvangen op een kantoor ergens in een vage buitenwijk. Het bleek dat het programma bij ons op school gefocust was op een spaarsysteem, terwijl ik zo graag de nadruk op het sociaal-emotionele programma gelegd zag. Hoe onze kinderen zelfrespect, eigenwaarde en bewustwording ontwikkelen en daarnaast leren hoe ze vanuit deze basisprincipes o.a. verantwoorlijkdeheid voor hun eigen leven en welbevinden leren nemen. Het is zo’n boeiend programma wat totaal nog niet uit de verf kwam. De verantwoordelijke dame daarmee geconfronteerd en uitgebreid gesproken over mijn teleurstelling. Dit moest worden recchtgezet , dat was duidelijk. De eerdere training van onze leerkrachten bleek niet voldoende en vandaag zijn er trainsters gekomen om het fundament te leggen en te versterken. Boeiend te zien hoe deze dames de groepen wisten te activeren en tot een ander level te brengen. Ze gaan vaker komen en ik hoop dat onze leerkrachten de inspiratie vinden om zelf als facilitator in plaats van teacher de kinderen te begeleiden. Ik heb goede hoop op een mooie uitkomst.
Onze kunstenaar, Emma Kavuma blijft komen om de kinderen te enthousiasmeren over kunst. Hij is bevlogen en ziet potentie in onze kinderen. Wekelijks zal hij kinderen en leerkrachten inspireren op vrijwillige basis. Ik ben er zo blij mee.
Naast het creatieve pakket wat ik voor de onderbouw heb ontwikkeld, ook voor de bovenbouw een nieuwe kans. Een mooie beweging in onze school die in gang is gezet. Zo zie ik toch weer terug op een mooie tijd, waarin er steeds een input is die een frisse wind geeft.
Naast het schoolse uiteraard weer veel bij mijn kinderen geweest. Geknutseld en schilderijen gemaakt. Samen met Jane veel zitten haken, wat nog niet meevalt. Ik zoek voor haar een bezigheid waar ze zelf geld mee kan generen. Ze is er zo enthousiast over, wil graag, maar moet hard oefenen. Ze is vaak aan het hakken op het land nu het regenseizoen is aangebroken en vaak trof ik haar niet thuis. Dat is wat ze wil en vanuit traditie kent, maar zo zwaar. Met behulp van lieve sponsors heb ik een solarsysteem aan kunnen leggen waardoor ze niet meer afhankelijk is van de grillen van een electriciteitsmaatschappij. Een flinke investering die er in termijn pas uit zal komen, aan zon geen gebrek. De waterleiding wordt naar de keuken doorgetrokken en deze zal verder afgewerkt worden. Eindelijk dadelijk stromend water in huis. Dat zal wennen worden voor Jane, ik ben benieuwd. Mooie vooruitgangen die haar zo gegund worden.
Zoals altijd is afscheid nemen zwaar, maar het is fijn te leven in de wetenschap dat deze kinderen een warm nest hebben. Ik worstel met mijn financien en zeker voor hun toekomst heb ik veel middelen nodig. Ik hoop kindsponsors te kunnen werven zodat deze mooie kinderen de beste kansen krijgen die ze verdienen. Ik heb hun verhalen opgetekend en deze zijn zo schrijnend. Mijn hart huilt en maakt me meer vastberaden hier verder mee aan de gang te gaan. Ik zal jullie op de hoogte houden.
Voor nu nog 1 dag te gaan en dan weer terug naar de lente.
Ik zal jullie gauw weer ontmoeten, waar ik me ook weer op verheug.
Dikke zoen voor jullie allen.
Liefs, Rixt
Afgelopen tijd heb ik me beziggehouden met het uitwerken van creatieve programma’s voor de onderbouw. De leerkrachten zijn vol enthouisasme begonnen aan het werken in een creatief circuit. De kinderen verheugen zich er steeds enorm op en zijn blij met de afwisseling van iets anders dan academics zoals we dat hier noemen. Het blijft nog steeds veel overschrijfwerk van het bord, schriftjes die volgeschreven worden met zinloze informatie. Steeds weer blijven kloppen op dezelfde spijker, maar........stukje bij beetje gaat ie erin, dat is ook duidelijk.
De afgelopen week heb ik o.a. ook het voorlezen geoefend met de onderbouwleerkrachten. Vol bewondering observeerden ze mij, stemmetjes, gebaren en uitbundigheid. Zelf durven ze dat niet zo goed. In dit conservatieve land spring je niet zo gauw uit de band. Zo jammer, want het kan zo leuk zijn. Maar, het begin is er en men doet schoorvoetend een poging. Het komt goed, dat weet ik zeker.
Vandaag is er nog een groep leerkrachten van 2 scholen op bezoek geweest. Ach...wat zijn deze mensen enthousiast en vliegen me bijna van dankbaarheid om de hals. Ik heb gemengde gevoelens over dit al. Blij dat ik ze kan laten zien hoe het anders kan enerzijds, anderzijds, houd ik deze mensen niet een vreselijk vette worst voor? De Happy Start materialen hebben ze al, maar al die andere leuke ondersteunende materialen dan? Ze smeken ze dat ik ze voor hen meeneem. Een nieuwe missie of toch misschien op zoek naar een manier om hier locale leermiddelen te vervaardigen? Dat zou beter zijn en ik vermoed een gat in de markt. Scholen hebben geld en willen heel graag kopen, maar dan moet het er wel zijn. Men wil zo graag voorwaarts, dat merk je aan alles.
Gisteren heb ik na een enorm lange rit het Aflatoun kantoor bezcoht. Na drie kwartier op een boda boda rondgecrosst en alle hoeken van Kampala gezien te hebben, eindelijk ontvangen op een kantoor ergens in een vage buitenwijk. Het bleek dat het programma bij ons op school gefocust was op een spaarsysteem, terwijl ik zo graag de nadruk op het sociaal-emotionele programma gelegd zag. Hoe onze kinderen zelfrespect, eigenwaarde en bewustwording ontwikkelen en daarnaast leren hoe ze vanuit deze basisprincipes o.a. verantwoorlijkdeheid voor hun eigen leven en welbevinden leren nemen. Het is zo’n boeiend programma wat totaal nog niet uit de verf kwam. De verantwoordelijke dame daarmee geconfronteerd en uitgebreid gesproken over mijn teleurstelling. Dit moest worden recchtgezet , dat was duidelijk. De eerdere training van onze leerkrachten bleek niet voldoende en vandaag zijn er trainsters gekomen om het fundament te leggen en te versterken. Boeiend te zien hoe deze dames de groepen wisten te activeren en tot een ander level te brengen. Ze gaan vaker komen en ik hoop dat onze leerkrachten de inspiratie vinden om zelf als facilitator in plaats van teacher de kinderen te begeleiden. Ik heb goede hoop op een mooie uitkomst.
Onze kunstenaar, Emma Kavuma blijft komen om de kinderen te enthousiasmeren over kunst. Hij is bevlogen en ziet potentie in onze kinderen. Wekelijks zal hij kinderen en leerkrachten inspireren op vrijwillige basis. Ik ben er zo blij mee.
Naast het creatieve pakket wat ik voor de onderbouw heb ontwikkeld, ook voor de bovenbouw een nieuwe kans. Een mooie beweging in onze school die in gang is gezet. Zo zie ik toch weer terug op een mooie tijd, waarin er steeds een input is die een frisse wind geeft.
Naast het schoolse uiteraard weer veel bij mijn kinderen geweest. Geknutseld en schilderijen gemaakt. Samen met Jane veel zitten haken, wat nog niet meevalt. Ik zoek voor haar een bezigheid waar ze zelf geld mee kan generen. Ze is er zo enthousiast over, wil graag, maar moet hard oefenen. Ze is vaak aan het hakken op het land nu het regenseizoen is aangebroken en vaak trof ik haar niet thuis. Dat is wat ze wil en vanuit traditie kent, maar zo zwaar. Met behulp van lieve sponsors heb ik een solarsysteem aan kunnen leggen waardoor ze niet meer afhankelijk is van de grillen van een electriciteitsmaatschappij. Een flinke investering die er in termijn pas uit zal komen, aan zon geen gebrek. De waterleiding wordt naar de keuken doorgetrokken en deze zal verder afgewerkt worden. Eindelijk dadelijk stromend water in huis. Dat zal wennen worden voor Jane, ik ben benieuwd. Mooie vooruitgangen die haar zo gegund worden.
Zoals altijd is afscheid nemen zwaar, maar het is fijn te leven in de wetenschap dat deze kinderen een warm nest hebben. Ik worstel met mijn financien en zeker voor hun toekomst heb ik veel middelen nodig. Ik hoop kindsponsors te kunnen werven zodat deze mooie kinderen de beste kansen krijgen die ze verdienen. Ik heb hun verhalen opgetekend en deze zijn zo schrijnend. Mijn hart huilt en maakt me meer vastberaden hier verder mee aan de gang te gaan. Ik zal jullie op de hoogte houden.
Voor nu nog 1 dag te gaan en dan weer terug naar de lente.
Ik zal jullie gauw weer ontmoeten, waar ik me ook weer op verheug.
Dikke zoen voor jullie allen.
Liefs, Rixt
-
20 Maart 2014 - 19:48
Gert:
Rixt
Kanjer!
Gert -
20 Maart 2014 - 20:13
M:
Het was weer ware hectiek, soms zwaar, soms frustrerend, maar je hebt het prachtig gedaan! Net als het kind wat met een schep aan het graven is..... Is het een kuil aan het maken? Of een berg? 'T is wat jij wil zien. Trots op jou! -
20 Maart 2014 - 21:03
Lida:
Mooi Rixt, je bent een volhoudster en dat loont! Goeie reis naar huis! Liefs Lida -
20 Maart 2014 - 21:50
Ruud Boon:
Wat vliegt zo'n maand om. Hier maar zeker voor jou daar. Bedankt voor dit mooie verslag. Het zijn prachtkinderen die je graag de beste kansen wil bieden om zich te ontwikkelen en zich te ontworstelen uit armoede. De stappen die jij met hen zet zijn van grote waarde. Geven hoop. Volhouden en doorgaan!
Kom gezond weer terug in Nederland en we spreken elkaar gauw weer. Lieve groet, Ruud -
20 Maart 2014 - 21:50
Ruud Boon:
Wat vliegt zo'n maand om. Hier maar zeker voor jou daar. Bedankt voor dit mooie verslag. Het zijn prachtkinderen die je graag de beste kansen wil bieden om zich te ontwikkelen en zich te ontworstelen uit armoede. De stappen die jij met hen zet zijn van grote waarde. Geven hoop. Volhouden en doorgaan!
Kom gezond weer terug in Nederland en we spreken elkaar gauw weer. Lieve groet, Ruud -
20 Maart 2014 - 23:06
Jos :
Dank voor je boeiende verhalen. Welkom thuis straks en sterkte met je weer aanpassen. We hopen je snel te spreken.
Jos -
21 Maart 2014 - 08:04
Emma Kavuma:
hier zijn we!
vrijwilligerswerk met kinderen is gewoon een manier om mooie toekomst voor de kinderen mee te nemen! www.emmakavumas-art.com -
21 Maart 2014 - 08:05
Krista:
lieve Rixt ..."gelukkig" heb ik je weer niet mogen zien hier in mijn village!!! Ben zo benieuwd wanneer dat zal zijn?????
But Rixt, nadat ik in mijn huur auto een domme deuk heb 'gegeven' ( door te veel met andere dingen in mijn hoofd bezig te zijn, rolde ik tegen een truck aan. Is allemaal verder goed afgelopen! ) vervoer ik me ook weer met de local taxi. Het is soms heel leuk maar merendeels STRONT vermoeiend. Het wachten, het geduld hebben en het opgevouwen zitten op "stoeltjes" die aan elkaar hangen in zo'n taxi is vreselijk. Gisteren toen ik weer terug ging naar mijn village en dat is 'n afstand van ca 20 km van Kampala, dat neemt me ruim 2 uren met zo'n taxi, zaten er mannen-ugandezen- ook in de taxi en die kwamen in opstand tegen de chauffeur en de conducteur. Dit is niet de eerste keer dat ik dit mee maak, alleen niet vaak genoeg om deze gewoontes van de taxi chauffeurs en conducteurs te veranderen. Misschien gaat het ooit een keer veranderen zoals misschien ooit een heleboel andere gewoontes hier gaan veranderen..??
Toen ik eindelijk thuis was was ik zo vies van alle stof en zo moeeeeee!!!!
Ik hoop je in NL te zien, ik ben er alleen niet lang en zal druk zijn met...Uganda!!
Liefsxx -
22 Maart 2014 - 01:29
Sonja :
Hoi Rixt,
Je hebt weer veel goede dingen gedaan! Ik wens je een veilige terugreis!
Groetjes van sonja -
24 Maart 2014 - 14:05
Anneke:
Goed gedaan weer, Rixt!
Dank voor je mooie en inspirerende verhalen! -
11 September 2014 - 15:33
Piet:
fijn om na 34 jaar te lezen hoe jij je inzet voor dit 'werk, taak, hobby' of hoe men het ook noemt .
keep smiling!!
en misschien lach je wel als je dit leest.
ik zeg , ga zo door en pas goed op jezelf en je naasten.
groet piet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
