Veel bolle buiken....
Door: Rixt Lanting
Blijf op de hoogte en volg Rixt
04 April 2012 | Oeganda, Kayunga
Lieve allemaal,
Ik ben de dagen aan het aftellen, nog een week te gaan. Het is vreemd om te realiseren dat ik dadelijk weer op het Wilgerijs rondloop. Het zal best weer wennen worden. 10 weken is lang, maar ook een ontzettend zinvolle tijd, omdat een aantal zaken goed kunnen implementeren. Ik zie duidelijk verschil met de andere jaren dat ik een maand aanwezig was. Je tipt wat aan, werkt wat uit, maar het was nooit af. Nu heb ik zoveel basis in de PP kunnen leggen dat ik vol vertrouwen vertrek en ben overtuigd dat juf Mariam het uitstekend zal voortzetten. Naast de PP heb ik de afgelopen weken samengewerkt met juf Salama om voor de uitvallende onderbouwleerlingen een RT programma op te zetten. Uit de toetsing is gebleken dat er veel kinderen extra hulp nodig hebben. Deze juf werkt iedere ochtend met deze kinderen met een aangepast programma om ze bij te spijkeren. Dat werkt erg goed en hopelijk trekken ze weer wat bij. De leerkrachten zelf zijn niet in staat om deze kinderen in de klas op een ander niveau les te geven, dus dan is dit een prima oplossing.
Er lopen heel wat bolle buiken rond op de Bondekoschool deze dagen. Twee juffen die op het laatst lopen, een administratrice waar die ook niet al te lang te gaan heeft en een gepensioneerde inspecteur die het team is komen versterken dit jaar. Deze laatste niet zwanger uiteraard, doch met een bolle buik wat betekent dat je welgesteld bent. Deze heer werkt behoorlijk op mijn zenuwen. Enkele kenmerken; een norse uitstraling, weinig woorden en handen op de rug, kortom een stereotype inspecteur. Hij is twee weken per maand aanwezig en moet de leerkrachten beoordelen en feedback geven. Hij scharrelt rond en werpt een blik in de lokalen, speurend en glurend zaken waar hij zijn kritiek op kan geven. Huiver alom. Van de week liet hij kinderen uit P7 de tafels opdreunen. Buiten, wachtend in de rij tot ze aan de beurt waren, zeer genant. Een totalitair regime zullen we maar zeggen. De rest van de tijd brengt hij door met het spellen van de krant, buikje rond eten en thee drinken. Dat laatste dan wel afgezonderd van de rest van het team, want dat is niet gepast. Mijnheer krijgt een eerste klas VIP behandeling en mengt zich niet onder de rest van het volk. Tja....dan moet ik me toch echt inhouden hoor......! Ik negeer het geheel maar wat, ik ben per slot van rekening niet de directeur hier, maar het kost me moeite. Ik ben benieuwd hoe zijn werkwijze verder gaat uitpakken, want ik kan tot nu toe deze aanwinst nog niet echt waarderen.
Afgelopen vrijdag zijn we met de onderbouwklassen naar Kavumba geweest. Een soort recreatieparkje. Heel simpel.... Een groot grasveld waar de kinderen konden fietsen en ezeltje rijden, een krakkemikkige speeltuin en een zwembad waar wij helaas niet in konden omdat onze kinderen geen zwemkleding hebben en natuurlijk niet kunnen zwemmen. De kinderen hebben genoten en de juffen ook, zittend en puffend met zwangere lijven onder de boom. Wij zouden wat spellen met de kinderen doen, maar dat viel enigszins in het water. Na een half uur ballonnen opblazen knalden alle ballonnen al voordat ze goed en wel aan de beentjes vastgeknoopt zaten. Ugandese kwaliteit zullen we maar zeggen, maar het spel viel in het water helaas. Daarna nog wat aardappelrace en snoephappen, maar zonder juffen is het voor ons moeilijk om de controle te houden. Deze kinderen zijn zo nu en dan compleet losgeslagen en niet te sturen. Een strakke Ugandese blik houdt de kinderen eronder en die hebben wij nu eenmaal niet. Het is en blijft een rare ervaring om na al die jaren van juf zijn geen overwicht te hebben op deze kleintjes. Toen zijn wij ook maar onder een boom neergeploft en hebben de spelende kinderen bekeken.
Een flesje prik, rijst met groente en een ijsje maakt zo’n dag voor de kinderen tot een groot feest. Met zijn allen opgepropt in het taxibusje weer terug naar school.
Morgen gaan we met P3 en P4 naar de dierentuin in Entebbe. Hopelijk zijn de bussen dit jaar wel op tijd. Na de Pasen gaan P5, 6 en 7 naar Kampala om het museum, de moskee en het parlement te bekijken. Dan hebben alle groepen een uitje gehad wat bekostigd is vanuit de inkomsten van de armbandjesverkoop. Het kralenatelier is nog volop aan het produceren, dus binnenkort is er weer een nieuwe reeks beschikbaar.
Ondertussen wordt er nog volop aan het weeshuis gewerkt. Er moest nog fundering extra en riolering aangelegd worden. Vanaf morgen wordt het geheel geschilderd en dan kan ik vrijdag schoonmaken en de slaapkamers inrichten. Ik ben maar gestopt om mee te willen spulletjes kopen. Zodra de verkopers een Mzungu in het vizier hebben stijgen de prijzen met 100 %. Niet de bedoeling natuurlijk dus ik laat de aankopen maar doen. Met zo’n 7500 euro hebben we de hele boel kunnen opknappen en een keuken inrichten. Met weinig geld kan je hier heel veel. Er is weken hard gewerkt en het resultaat mag er zijn. Volgende week zal ik de laatste foto’s hiervan plaatsen.
Ondertussen doet mijn lieve vriendin Engely ontzettend haar best om me te helpen voor de lopende kosten. Maandelijks moet er minstens 200 euro binnenkomen om de zaak draaiende te houden. Engely heeft met haar eigen stichting een groot bereik en hopelijk komen we een heel eind. Ik heb ook al veel positieve reacties gehad en een flink geldbedrag dankzij een aantal lieve vrienden en moeder bij elkaar gekregen. Voor het geval je graag zou willen helpen geef ik nogmaals mijn rekeningnummer; 112549837 tnv SR Lanting. Je helpt er Jane en 10 kinderen mee met voeding, schoolgeld en kleding. Een dankbaar project waar iedere cent rechtstreeks bij de kinderen terechtkomt.
Jane draagt zelf haar steentje bij door haar kamer beschikbaar te stellen voor daycare. Hier verdient ze dan wat mee voor haar eigen levensonderhoud.
Ik voeg hieronder het bericht dat Engely onder haar eigen netwerk heeft verspreid.
Wat doe je wanneer je beste vriendin voor 12 weken onbetaald verlof neemt en probeert een weeshuisje op te zetten voor kinderen in Oeganda ?
Kleintjes zonder ouders, die verlaten proberen te overleven onder wat planken en vodden.
Niet alleen in Nepal. Noble House helpt kinderen waar dat nodig is, waar dan ook.
Met heel weinig zijn we nu gestart; binnen 3 weken waren de eerste muren klaar en deze week de bedjes er al in.
Een “nieuwe” moeder waakt nu over 10 kinderen.
Nu gaan we nog proberen om 200 euro per maand te sparen om deze kinderen gezonde voeding en onderwijs te kunnen geven. Zij communiceren nog niet met woorden maar hun oogjes zeggen genoeg……….
Wij gaan door. Ook voor hen, een kleinschalig project waar zonder kosten elke euro naar toe zal gaan. Wie helpt ons mee om ook dit weer voor elkaar te krijgen ?
Engely
Tot gauw!
Sura bulungi lieve mensen!!
Liefs, Rixt
-
04 April 2012 - 16:17
Engely:
Hai Rixt,
Hoop dat jouw weeshuisproject een succes zal worden en de maandelijkse donaties binnen gaan komen. Wanneer iedereen zo af en toe zijn glas wijn of biertje laat staan dan kunnen er weer kinderen naar school.
Iedereen weet dat elke euro meteen naar deze kids gaat.
Wat kan ik nog meer toevoegen? De opbrengst van de koninginnenmarkt, verkoop via marktplaats, lege flessen inleveren, de hond van de buren uitlaten, de auto van je vader wassen........ideeën genoeg voor kinderen hier voor kinderen die het veel minder hebben.
Rixt, heel veel liefs van ons en we hopen je snel weer te zien.
-
04 April 2012 - 17:10
Mgp:
Tip: Kijk eens goed wat er nodig is voor de watervoorziening: drinkwater, toiletten.
De actie aqua for all heeft dit jaar in Flevoland € 8.000,== opgehaald voor water in Bangladesh.
Ik heb relaties met mensen die daar over gaan: gastles gegeven in Swifterbant en anderen in andere plaatsen. De dronter vertegenwoordiger in dit project kent kenia, heeft er 4 jaar gewoond en spreekt zelfs de taal.
Hij wil graag helpen zonder dat we nu iets toe kunnen zeggen. Maar wie weet ?? De relatei met water moet voorop staan!!!!
Groet,gp (je weet wel.. van de mgp). -
04 April 2012 - 18:19
Greet:
Vol bewondering....lees ik weer je verhaal.
Tot gauw tuut Greet -
04 April 2012 - 18:28
Lida:
Hoi Rixt,
ongelooflijk wat er in zo'n korte tijd met het weeshuis gebeurd is! Wat een voldoening als je weet dat die kinderen straks een bed en verzorging hebben.
Als je terug bent hebben we het er wel over wat ik hierin kan bijdragen.Veel plezier nog je laatste dagen! En bereid je maar voor op slippertjes-uit! liefs Lida -
04 April 2012 - 18:33
Ineke:
hoi Rixt wat mooi om jou zo op de foto's te zien staan...je voelt je er thuis!
Sterkte met de afronding van je laatste dingen,
liefs, Ineke -
05 April 2012 - 17:51
Wilma:
Hallo Rixt wat een geweldige berichten allemaal weer en wat een mooie foto jij stralend tussend die 2 bruine scheetjes.
Ik zie er wel naar uit om jou als collega weer te zien!
Ik wens je nog een topweek daar en tot gauw!! -
05 April 2012 - 20:39
Lies:
Wat een mooie plaatjes weer en wat een koppies. Je hebt hard gewerkt, Rixt en weer van alles op poten gezet. Hopen dat ze het kunnen vasthouden. (schrijf ik vanuit zonnig Portugal).Hier lopen ook nog zigeunerkinderen rond die wel wat scholing kunnen gebruiken!
Geniet nog van de laatste weken en tot ziens! -
07 April 2012 - 11:35
Daan:
Hallo Rixt!
Je doet weer echt goed werk! Toppie!
Nog heel veel succes en plezier daar!
Groetennn -
09 April 2012 - 20:23
José Van Baarsen:
Dag Rixt, nog net op de valreep. Ik geniet van je verhaal en alles. Je hebt veel gedaan en ingezet. Echt bijzonder!
hoop straks je verhaal ook te horen. geniet van de laatste momenten, goede reis terug. tot in Nl.
groetjes José -
10 April 2012 - 13:05
Engely:
Heel veel succes Rixt maar vooral sterkte met de laatste uurtjes bij jouw kids. Afscheid nemen zal pijn doen maar wie weet hoe snel je weer naar ze toe kunt.
tot snel,
Engely
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
