Zwemmen met witte laarsjes aan
Door: Rixt Lanting
Blijf op de hoogte en volg Rixt
08 Maart 2012 | Oeganda, Kayunga
Lieve allemaal,
Daar ben ik dan alweer...
Soms heb je een droom die zo helder is dat deze wel iets te betekenen moet hebben. Zoals mijn droom deze week. Ik droomde dat ik meedeed aan zwemwedstrijden en witte laarsjes aanhad. Deze liepen natuurlijk vol en ik moest mijn uiterste best doen om vooruit te komen. Ik zei nog tegen de andere deelnemers dat dit wel erg zwaar was, maar toch gewoon doorgaan. Na dat zware geploeter bleek dat ik ook nog de eerste werd ook en ik werd behangen met medailles. Thuis werd ik opgewacht en gehuldigd omdat ik de kampioen ben geworden van deze zware zwemwedstrijd.....
Gek hoor, ik houd helemaal niet zo van zwemmen, laat staan dat ik me kan meten in een wedstrijd. Dit moest ik natuurlijk niet letterlijk nemen. Met Theo op de veranda mijn droom maar eens ontrafeld. En de conclusie; na al die jaren ploeteren hier op de Bondekoschool en zo nu en dan maar erg mondjesmaat wat vorderingen zien, maakt deze school toch een wereld van verschil voor de armsten in het dorp. Iedere kleine invloed heeft toch weer een grote uitwerking, ook al zie ik deze zo nu en dan niet. Dan word ik moedeloos en vraag me af wat het allemaal voor nut heeft. Deze onderwijzers zijn zo zwaar geprogrammeerd, een stel dode paarden die soms niet vooruit te slepen zijn. Ik voel me dan zwemmen met laarsjes aan. Maar ik realiseer me ook zo vaak dat zij er graag willen leren, openstaan voor iedere verandering en op hun niveau ontzettend hun best doen. Je moet ze niet vertellen wat ze moeten doen, je moet ze aan de hand meenemen. Alles voor ze uitwerken, laten zien hoe het moet en dan met een papier onder de neus met duidelijke instructies aan de gang laten gaan. Je moet ze bij het busstation ophalen waar ze staan te wachten. Dat is soms een heel eind zoeken. Maar.....beetje bij beetje komen we er wel. De PP loopt geweldig en ook de invloed van de meisjes begint merkbaar te zijn. Ze worden in alle groepen gevraagd voor vooral sport- en creatieve activiteiten. Gewoon door blijven ploeteren en uiteindelijk zal de beloning daar zijn.
Brian doet ondertussen klusjes op de boerderij. Hij veegt de compound en werkt in de tuin. Op deze manier verdient hij hier wat en heeft hij veel contacten met andere werkers. Hij mag volgend jaar naar Mukono; Weeshuis Piet, en Theo en ik zorgen ervoor dat het financieel rondkomt. Hij is erg opgetogen en dankbaar met deze kans. Dat jaartje wachten is jammer, maar hij is blij dat hij geholpen wordt.
Ik heb al van een aantal lieve vrienden een donatie mogen ontvangen. Fantastische bedragen zag ik bijgeschreven. Zo bijzonder en ik ben ontzettend dankbaar. Het voelt zo warm als je dierbaren je zo steunen, ontzettend bedankt daarvoor!!!
Het weeshuisje groeit gestaag. Gisteren ben ik langs geweest om te zien of het wat vordert. Ik was onder de indruk, er werd hard gewerkt en de muren waren allemaal al gestuukt. De sponningen van de deuren zaten erin en binnenkort wordt de vloer gestort. Mijn kleine mannetje kwam me met open armen tegemoet gerend. Zo’n lieverd. Met z’n allen hebben we heerlijk op lollies zitten sabbelen. Een tijdje met Ruth gebabbeld over haar toekomst. Zij is de jongste dochter van Jane. 18 jaar en haar armen zwaar verbrand. Zij wil een cursus kledingontwerpen gaan doen. Ik heb bedacht dat ik haar maar een naaimachine cadeau moet doen en wat met haar moet gaan oefenen. Dan kan ze ook meehelpen om al die gerafelde en gescheurde uniformen/bloesjes op school wat te herstellen.
En ondertussen is het womensday. Een nationale feestdag. Wat mag dat dan inhouden?? Ik moet de eerste vent nog zien die zijn vrouw eens verwent met het een en ander. Kerels laten maar wat graag hun vrouwen ploeteren en zelf wat rondhangen.... Dan ben ik maar wat blij met mijn lieve man die me ‘s morgens een lief sms-je stuurt.
Het is zo’n dag dat ik wat met mijn ziel onder mijn arm loop, naar het marktje scharrel en niet weet waar te beginnen en dan denk ik weer aan die witte laarsjes.........
Liefs, Rixt
Daar ben ik dan alweer...
Soms heb je een droom die zo helder is dat deze wel iets te betekenen moet hebben. Zoals mijn droom deze week. Ik droomde dat ik meedeed aan zwemwedstrijden en witte laarsjes aanhad. Deze liepen natuurlijk vol en ik moest mijn uiterste best doen om vooruit te komen. Ik zei nog tegen de andere deelnemers dat dit wel erg zwaar was, maar toch gewoon doorgaan. Na dat zware geploeter bleek dat ik ook nog de eerste werd ook en ik werd behangen met medailles. Thuis werd ik opgewacht en gehuldigd omdat ik de kampioen ben geworden van deze zware zwemwedstrijd.....
Gek hoor, ik houd helemaal niet zo van zwemmen, laat staan dat ik me kan meten in een wedstrijd. Dit moest ik natuurlijk niet letterlijk nemen. Met Theo op de veranda mijn droom maar eens ontrafeld. En de conclusie; na al die jaren ploeteren hier op de Bondekoschool en zo nu en dan maar erg mondjesmaat wat vorderingen zien, maakt deze school toch een wereld van verschil voor de armsten in het dorp. Iedere kleine invloed heeft toch weer een grote uitwerking, ook al zie ik deze zo nu en dan niet. Dan word ik moedeloos en vraag me af wat het allemaal voor nut heeft. Deze onderwijzers zijn zo zwaar geprogrammeerd, een stel dode paarden die soms niet vooruit te slepen zijn. Ik voel me dan zwemmen met laarsjes aan. Maar ik realiseer me ook zo vaak dat zij er graag willen leren, openstaan voor iedere verandering en op hun niveau ontzettend hun best doen. Je moet ze niet vertellen wat ze moeten doen, je moet ze aan de hand meenemen. Alles voor ze uitwerken, laten zien hoe het moet en dan met een papier onder de neus met duidelijke instructies aan de gang laten gaan. Je moet ze bij het busstation ophalen waar ze staan te wachten. Dat is soms een heel eind zoeken. Maar.....beetje bij beetje komen we er wel. De PP loopt geweldig en ook de invloed van de meisjes begint merkbaar te zijn. Ze worden in alle groepen gevraagd voor vooral sport- en creatieve activiteiten. Gewoon door blijven ploeteren en uiteindelijk zal de beloning daar zijn.
Brian doet ondertussen klusjes op de boerderij. Hij veegt de compound en werkt in de tuin. Op deze manier verdient hij hier wat en heeft hij veel contacten met andere werkers. Hij mag volgend jaar naar Mukono; Weeshuis Piet, en Theo en ik zorgen ervoor dat het financieel rondkomt. Hij is erg opgetogen en dankbaar met deze kans. Dat jaartje wachten is jammer, maar hij is blij dat hij geholpen wordt.
Ik heb al van een aantal lieve vrienden een donatie mogen ontvangen. Fantastische bedragen zag ik bijgeschreven. Zo bijzonder en ik ben ontzettend dankbaar. Het voelt zo warm als je dierbaren je zo steunen, ontzettend bedankt daarvoor!!!
Het weeshuisje groeit gestaag. Gisteren ben ik langs geweest om te zien of het wat vordert. Ik was onder de indruk, er werd hard gewerkt en de muren waren allemaal al gestuukt. De sponningen van de deuren zaten erin en binnenkort wordt de vloer gestort. Mijn kleine mannetje kwam me met open armen tegemoet gerend. Zo’n lieverd. Met z’n allen hebben we heerlijk op lollies zitten sabbelen. Een tijdje met Ruth gebabbeld over haar toekomst. Zij is de jongste dochter van Jane. 18 jaar en haar armen zwaar verbrand. Zij wil een cursus kledingontwerpen gaan doen. Ik heb bedacht dat ik haar maar een naaimachine cadeau moet doen en wat met haar moet gaan oefenen. Dan kan ze ook meehelpen om al die gerafelde en gescheurde uniformen/bloesjes op school wat te herstellen.
En ondertussen is het womensday. Een nationale feestdag. Wat mag dat dan inhouden?? Ik moet de eerste vent nog zien die zijn vrouw eens verwent met het een en ander. Kerels laten maar wat graag hun vrouwen ploeteren en zelf wat rondhangen.... Dan ben ik maar wat blij met mijn lieve man die me ‘s morgens een lief sms-je stuurt.
Het is zo’n dag dat ik wat met mijn ziel onder mijn arm loop, naar het marktje scharrel en niet weet waar te beginnen en dan denk ik weer aan die witte laarsjes.........
Liefs, Rixt
-
08 Maart 2012 - 12:44
Greet:
Theo neemt de vrouwen op deze dag toch altijd mee uit eten???????
Blijf zwemmen Rixt ,je resultaten zijn prachtig ook al heb je witte laarsjes aan.
Tuut Greet.
-
08 Maart 2012 - 12:44
Edith Theuws:
hallo allemaal!
Ik ben weer goed thuis gekomen van een schitterende rondreis door het groene en puur divers land oeganda wat terecht de parel van afrika wordt genoemd!
ik heb helaas niet de mogelijkheid gehad om te mailen tijdens de reis en dus is deze weblog weer een mislukking gebleken.
Toch wil ik iedereen bedanken die toch deze weblog bekeken hebben en met smart op reactie hebben zitten wachten.......
wat een mooi en liefdevol oeganda!! om van te houden.......... -
08 Maart 2012 - 12:53
Rixt Lanting:
Helaas, mijn mannen hebben in het noorden andere bezigheden, Greet.... -
08 Maart 2012 - 13:30
Anna:
Mam, ik ben echt trots op je! Je bent zo goed bezig!!! Ga zo door en ik blijf je natuurlijk volgen -
08 Maart 2012 - 21:34
Corinne:
Dikke knuffel!!!
Enne...hoezo symbolische droom...?! -
09 Maart 2012 - 07:34
Lies:
Mooi dat je ooit op zwemles de 'schoolslag' hebt geleerd!
Keep on swimming!
Lie(f)s! -
09 Maart 2012 - 09:10
Willy Peetoom:
Ondanks de laarsjes houd je het hoofd blijkbaar tòch boven water. Want in je droom heb je zelfs de eerste prijs behaald. Soms komen dromen uit. Wie weet is het deze.
Dikke zoen meissie -
09 Maart 2012 - 09:47
Maarten:
Heee lief vrouwtje... die droom gaat helemaal niet over je worsteling met de projecten daar!!! Je droomt over onze relatie en hoe je die overwint!!! Hahaha!
Witte laarsjes..... Ik weet wat ik je kado doe als je terug in holland komt en Ik hang jou vol met medailles!!!!
Kusssss -
09 Maart 2012 - 10:52
Bert:
"De gedtrage druppel holt de steen uit"een toepasselijke uitdrukking voor wat jij zo mooi beschrijft over de voortgang en verbeteringen. De aanhouder wint, is er ook zo een. En beide van toepassing op jouw inspanning en inzet: geweldig. En dan te bedenken dat je zelfs met wite laarsjes aan nog winnaar kunt zijn: WOW!
Aansluiten bij het geprogrammeerd zijn: da's de kunst! Veel succes, plezier en volharding gewenst voor de komende weken. -
09 Maart 2012 - 20:10
Jan:
Tessa, Michelle en Rixt als ik alles zo hoor, lees en zie. Jullie zijn fantastisch bezig. Het er "zijn" is mooi voor jullie en voor de mensen daar. -
19 Maart 2012 - 09:36
José Van Baarsen:
ha Rixt, zo warm word ik van je verhalen en super wat je daar allemaal realiseert. Ongekende waarde heeft het.
eindelijk eens rustig álles door zitten lezen en geniet van elke zin.
een heel hartelijke groet en mail je over de andere zaken. José
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
