Schoon schip!
Door: Rixt
Blijf op de hoogte en volg Rixt
04 Februari 2019 | Oeganda, Wakiso
Allereerst dank voor jullie hartverwarmende en opbeurende reacties. Het doet een mzungu goed om een hart onder de riem te voelen. Hoe fijn het hier ook is en ik geniet van alle gekkigheid die dagelijks je pad kruist, gemakkelijk is het niet altijd. Een lange adem die soms hortend en stotend in en uit gaat.
Ik had mijn vorige verhaal nog maar net de lucht in gegooid of er kwam het bericht dat ook teacher Aisha onze fijne school had verlaten. Donderdagavond nadat ze haar salaris van januari vond bijgeschreven nam ze met een onnozel mailtje, vanwege “inflation issues”, ontslag. Wederom verbijsterd keken we toe hoe iemand zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel en loyaliteit naar collega’s de benen neemt. Het gaat uiteraard altijd om de salariëring. Men vindt elders een baan die meer verdient en dat maakt dat men ad hoc vertrekt. De privescholen met hoge schoolfees zuigen de leerkrachten weg van andere scholen. Een school die kwaliteitsonderwijs voor arme kinderen nastreeft heeft het nakijken. Helaas kunnen wij niet deze “topsalarissen” uitdelen, toch verdient men op de Bondekoschool echt niet onaardig, maar ja, als men het glas altijd als halfvol ziet...... soms ook wel begrijpelijk omdat sommige collega’s studies van een heel regiment broers en zussen moeten betalen.
Vindt dan op het laatste moment nog maar een geschikte leerkracht, alle goede mensen zijn inmiddels al gerecruteerd. Vrijdag heb ik met Justus met spoed een sollicitatieprocedure in elkaar geflanst. Er is een dossier met kandidaten die zich gedurende het jaar aanmelden, dus daar hebben we een selectie uit gemaakt en een viertal dames opgeroepen. Vreemd genoeg meldde zich vrijdag een jongeman die uit het niets kwam opduiken met ook nog ervaring in de P1. Justus wilde hem wegsturen omdat we niet zomaar onvoorbereid iemand kunnen interviewen, maar ik vond dat de jongeman een kans verdiende. Je moet in de werking van het universum blijven geloven toch? Thomas kwam onzeker en verlegen over maar hij garandeerde dat hij met kinderen echt zelfverzekerd was. Vandaag gaf hij een proefles waarin hij dat zeker bewezen heeft.
Zaterdagochtend om acht uur stond ik volgens afspraak op het plein omdat we om half negen vier dames verwachten. Hoe naïef ben ik nu om na 12 jaar Uganda te denken dat hier ook maar iemand op tijd komt, zelfs niet op een sollicitatie. Twee dames kwamen een uur te laat, een nog later en een dame liep weg toen ze in de gaten kreeg dat ze niet meteen aan de beurt was. Een jongedame bracht ons zo in verlegenheid, het arme kind zat te shaken en keek ons als een angstig konijntje aan als we een vraag stelden, het was trekken om antwoorden en ze barstte nog net niet in huilen uit. Och...wat een vertoning....morgen vervolgen we met nog een proefles voor een dame en dan moet er een besluit vallen. Voor rekenen hebben we een zeer interssante kandidaat die zelfs bereid is om salaris in te leveren om bij ons te komen werken, een idealist, je gelooft bijna niet dat zoiets hier bestaat. Even afwachten nog of hij morgen komt opdagen, want het voelt bijna onwaarschijnlijk.
Een halve zaterdag verspild met wachten en nutteloze gesprekken, geduld is mijn leermeester hier.
‘s Middags heb ik met Junior schoolspullen gekocht. Voor iedere term moeten de kinderen zelf hun boeken en andere schoolspullen kopen. Een forse investering. Terwijl wij aan het bestellen waren zat een andere moeder haar geld te tellen en legde de helft van haar vereiste schoolspullen weer terug. De man gaf nog aan dat ze het wel op krediet mocht meenemen, maar dat wees ze toch stilletjes af. En dan zit ik daar mijn flappen uit te delen. Het voelt naar.
Zoals altijd breng ik de zondag door met wat bezoekjes hier en daar. Even naar rainbowvillage, het onderkomen voor onze onderwijzers. Mooie huisjes met een prachtig uitzicht, een onderkomen waar je blij van wordt en nog hebben de onderwijzers veel te klagen. Best vermoeiend als je ziet hoeveel inspanningen er vooral door Theo worden gedaan om het hun naar de zin te maken en de waardering er nauwelijks is. Oeffff.....
Gelukkig word ik opgebeurd door de lieve kinderen van Jane. Altijd blij en dankbaar. Lieve vriendinnen geven me cadeautjes, kleding en schoenen mee en dat geeft natuurlijk altijd vrolijke snoetjes. Met Isaac heb ik daddies gebakken, een lang houdbaar snackje die bij meeneemt naar zijn school omdat hij daar de hele term verblijft heeft hij een voorraadje. Zo leer ik toch altijd weer wat nieuws. Leuk!
En daar zit ik nu weer mijn dag te overpeinzen; een proefles, wederom nog een nutteloos sollicitatiegesprek en me gestort op de zgn resourceroom. Een mooi kamertje waar we alle prachtige hulpmiddelen verzamelen die door de vele enthousiaste en hardwerkende vrijwilligers en studenten zijn gemaakt en gekocht. Schrijnend soms hoe de materialen verwaarloosd en incompleet in het stof liggen, soms half aangevreten door kakkerlakken. Opruimen en weggooien is men vreemd. Dus even flink schoon schip gemaakt en dozen met toetsen, afbsentieformulieren, afgekloven potloden, kakkerlaklijken en andere zooi weggegooid. Justus keek met lede ogen toe en verbaasde zich erover dat zoiets mogelijk is. Ach....ergens snap ik het wel, men is niet gewend en heeft nooit geleerd met materialen om te gaan. En toch...na zoveel jaren mzungu’s over de vloer hoop je toch stiekem dat men het een keer gaat begrijpen.
Al met al voelt dit verhaal niet zo opbeurend, maar toch zullen alle gebeurtenissen nut hebben. Ik heb het gevoel even schoon schip te maken, een grote opruiming op vele vlakken, met sopdoek in de hand op zijn tijd. Laten we hopen dat deze vervelling aanzet tot verdere groei, en dat doet soms even zeer. We gaan vol moed verder met de enthousiaste mensen die er nog zijn en ach....als je vandaag de lieve kinderen vol blijde verwachting op school ziet verschijnen met tasjes vol toiletpapier en bezempjes dan weet je weer waar je het allemaal voor doet!
Sura bulungi!
Liefs, rixt
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley