Van rainbow village tot craftmarket
Door: Rixt
Blijf op de hoogte en volg Rixt
18 Februari 2018 | Oeganda, Wakiso
Lieve vrienden,
Zaterdagavond, de benen gestrekt en uitpuffen van alle drukte.
Een week is alweer voorbij en avonturen genoeg.
Vanaf maandag naar school. Alle leerkrachten waren er nog en teacher Winnie is weer terug in PP. Zo'n lieverd, ze heeft een zwaar jaar achter de rug. Het verdriet van haar overleden baby verruild voor de vreugde van een nieuw, prachtig meisje. Ik zocht de leerkrachten zondag op in hun nieuwe onderkomen; “Rainbow village” Een bonte verzameling van huisjes op een ruim terrein met prachtig uitzicht. Niets te klagen lijkt me. Theo heeft het goed voor ze geregeld. Ik zie mijn directeur nog niet een woning voor me bouwen.... (…:) )
Op school voelt het alweer snel of er niet een jaar voorbij is gegaan. Het is vertrouwd en het ritme zit er weer gauw in. 35 kindjes in PP, met Michael, een gehandicapt ventje die het reuze naar zijn zin heeft. George van mijn weeshuis heb ik er nog snel tussenin gedrukt. Er waren ruim 70 aanmeldingen en er konden er maar 32 van geplaatst worden. Er wordt streng geselecteerd en de kinderen uit de meest schrijnende omstandigheden worden toegelaten. De school wordt alom gewaardeerd in de wijde omgeving. Dat mag ook wel, want er wordt op hoog niveau lesgegeven. Het afgelopen jaar is er hard aan de weg getimmerd door 4 vrijwilligers en twee Pabo studenten die met name het rekenonderwijs flinke input hebben gegeven. Ik ren wat op en neer tussen de verschillende klassen, proef de sfeer en het lesgeven, observeer en geniet van de het enthousiasme van leerkrachten en kinderen. Momenteel verblijven er twee meiden van Pabo uit Zwolle en ik stuur ze hier en daar wat aan. Toch altijd weer mooi hoe jonge mensen de kans hebben om zo een land, school en heel andere cultuur in te mogen duiken. Ze gaan zeker een zinvolle bijdrage leveren.
Ik heb me volop gestort op het uitwerken van een programma voor de wereldwijde Aflatoun dag . Samen met teacher Moses werken we allerlei ideeen uit en gaan we ouders de school binnenhalen om ze te laten ervaren wat we met dit programma doen in de klas. Het belooft een afwisselende, creatieve dag te worden. We gaan beginnen met een grote vuilinzameling in de buurt. Dat gaat nog een klus worden, want er ligt genoeg. Ben benieuwd... Ik ga het helaas niet meemaken omdat ik dan alweer thuis ben.
Morgen ga ik mij storten op de uitwerkingen voor het social skills programma, de zgn. clubs. Ik ben al jaren bezig om dit de juiste vorm te geven, maar met veranderingen van directeur, budgetten en de capaciteiten van de leerkrachten blijft dit steeds een heet hangijzer. Nu hoop ik de spijker de definitieve klop te kunnen geven, zodat het eindelijk goed geimplementeerd wordt. Doel is een boekwerk uit te brengen dat iedereen kan hanteren. Eigenlijk een complete methode van knoop aannaaien tot groente verbouwen. Tevens moeten er de nodige creatieve werkvormen worden uitgewerkt want dat schiet er nog veel te veel bij in. Aan het eind van de schoolperiode zouden de kinderen dan een mooi boekwerk vol met belangrijke vaardigheden mee naar huis moeten kunnen nemen. Nog een hele klus waarvoor mijn tijd nu te kort is, maar het moet goed komen.
Vrijdag was er onverwacht voor ons een vrije dag. Het ministerie deelt ze rijkelijk uit. Het was de sterfdag van één of andere Christelijke hotemetoot. Ik was de enige die het wel jammer vond, want mijn tijd is maar zo beperkt. Toen maar bedacht dat ik Maarten's project met gehandicapte kinderen eens op kon zoeken. Samen met de studenten en Brian bijna twee uur in verscheidene busjes in files, stof, zon en op gekreukelde wegen gehobbeld. Maar ach, wat was het de moeite waard. Joykare is een zeer kleinschalig project waar momenteel 4 kinderen worden opgevangen. Geen van allen spreekt, wel lekker rustig, maar toch genoeg aandacht uit te delen. Ouders weten veelal niet hoe ze met deze kinderen om moeten gaan. Ze worden verstoten, verstopt of in de ergste gevallen onder het huis begraven. Het is een schande of vloek en acceptatie is er nauwelijks. Het valt niet mee om zo'n kind te hebben. Er is geen kennis en ook geen geld voor extra zorg. Een last waar men graag vanaf wil. Ik trof Ronald er breed lachend aan. Een knul die ik 4 jaar geleden in Gulu voor het eerst in de bosjes als een hondje zag rondscharrelen. Wat fijn dat hij hier liefdevol wordt opgevangen. Een vrijwilligster vanuit Saxion verblijft hier 5 maanden om te ondersteunen. Respect. Daarna met busjes en taxi Isaac in Namagongo opgezocht. De middelbare school waar een aantal ex-Bondekokinderen verblijven. Ik had Isaac drie jaar niet gezien. Groot gegroeid en zo blij me weer te zien. De kinderen van Jane missen hun grote broer ook. In de prachtige avondzon weer huiswaarts. Ik vind het de mooiste tijd van de dag, alles kleurt zo mooi.
Natuurlijk bij aankomst in Uganda gelijk Jane opgezocht. Ik was zo blij verrast de 'oude' Jane (58) te zien. Helemaal hersteld, maar wel behoorlijk aan de medicatie om haar bloeddruk onder controle te houden. Ze zei dat ze zich goed voelt, zolang de kinderen haar niet doen opwinden. Begrijpelijk, ik moet er eigenlijk niet aan denken om nog voor 8 kinderen te moeten zorgen. Aisha is weer thuis en werkt in een kapsalon. De anderen kinderen hebben al haar zorg en aandacht nodig. Overdag zijn ze naar school, dus dat moet wat rust geven. Ik heb haar weer aan het werk gezet. Er moet een flinke vracht notitieboeken mee, bestellen kan weer, heel graag zelfs.
Vandaag uren in Kampala op de craftmarket rondgescharreld. Tientallen kleine winkeltjes met uitnodigende dames die je graag hun koopwaar tonen; “Come and see my shop!” Ik heb me flink uitgeleefd en heb allerlei leuke spullen ingeslagen.Van bontgekleurde ovenhandschoenen tot sleutelhangers, van mandjes tot kaarsenstandaards. Nieuwsgierig? Kom maar eens op de koffie en ik laat je graag alles zien.
Kampala blijft een waanzinnige stad waar je je ogen uitkijkt. Een enorme chaos van mensen, boda's en ander verkeer. Het krioelt door elkaar en doet je soms naar adem happen. Rondwandelen door de winkelstraten is een prikkeling voor alle zintuigen..... Op de boda naar het taxipark, een wespennest van rammelbusjes en mannen die aan je trekken om je hun busje in te krijgen. Voor je het weet beland je aan de andere kant van het land. Wat een waanzin, maar ik vind het prachtig. Zoals men hier ook wel zegt; “An organized choas”. Een praatje maken met de kondukta (conducteur) of de driver (chauffeur) geeft altijd hilariteit. Het blijft een vermoeiend gebeuren, maar ach...zo nu en dan is de gekte van zo'n avontuur één groot feest.
Ik zit nu nog lekker buiten, de krekels houden me gezelschap. Duik zo mijn bed maar eens in.
Ik ga vast dromen van tassen, schorten, olifantjes, sarongs, onderzetters, sleutelhangers, kaarsenstandaards, boda's, busjes, busjes, busjes. bu.sj.....bus..............b......................
Op naar de volgende week.
Trusten.
Kus, Rixt
N.B. Met excuses voor het lange verhaal....het wordt vast wat eentonig na al die jaren, maar mij verveelt het gelukkig nooit...............
-
18 Februari 2018 - 09:22
Carolien:
En mij ook niet!!! Geweldig om weer te lezen. Ga zo door, ik hou d’r van!
-
18 Februari 2018 - 09:36
Gert:
Mooi Rixt. Niks eentonig. Oranje schaatmedailles op de Spelen das pas eentonig. :)
-
18 Februari 2018 - 12:13
Willy Peetoom:
Eentonig??? Ben jij nou gek. Prachtig verhaal. Gert en ik zijn dol op verhalen. -
18 Februari 2018 - 16:41
Lilian :
Ha lieve Rixt, zie je al helemaal rondrennen in Kampala en ouwehoeren met de buschauffeurs. En dan s avonds lekker bijkomen en alles ‘herkauwen’ tussen de krekels.... Mooi beeldend beschreven! Doegie ;-) -
18 Februari 2018 - 19:44
Marjet De Haan:
Lekker bezig. Geniet van je verhalen! Weer een vruchtbare nieuwe week gewenst.
-
19 Februari 2018 - 17:47
Biny:
Hallo Rixt,
Wat heb je weer een vol programma en wat ga je er weer vol energie tegenaan. Lees je verhalen vol bewondering. Succes met alles en lieve groeten,
Biny
-
19 Februari 2018 - 20:55
Anna:
Helemaal niet eentonig!!! genieten, succes mama! -
21 Februari 2018 - 06:43
Anneke:
Je verhalen zijn super! Lekker doorgaan hoor!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley