Wat een zalig dagje weg had moeten worden.........
Door: Rixt
Blijf op de hoogte en volg Rixt
18 Maart 2015 | Oeganda, Kayunga
Ach...ik mag het zo langzamerhand wel eens snappen, maar toch....Leven en werken in Uganda blijft een enorme “challenge”, magi k wel zeggen. Diep respect voor al degenen die hier als Mzungu’s iets opbouwen en met een enorme lange adem doorzetten. Ik betwijfel of ik daar ooit een van zal kunnen worden.
Zondag ging ik op stap met mijn kinderen en Jane, tenminste dat was het plan. Via een contact een taxibusje geregeld. De bedoeling was een fijne dag in de dierentuin door te brengen. De kinderen stonden in hun beste kleding klaar om 9.30. Echter.....de taxidriver kwam na 13.00 opdraven in grote haast omdat hij zijn roes moest uitslapen. Onderweg ramde hij hier op het zandpad een auto, waar vervolgens enige onderhandelingen over het af te kopen bedrag moesten worden gedaan. Gelukkig dat de kinderen nog thuis wachtten. Eenmaal onderweg wist hij in Kampala nog een boda driver aan te rijden, maar gewoon doorrijden natuurlijk... Na Kampala kwamen we terecht in een enorme traffic jam, waardoor we pas rond 16.00 in de dierentuin aankwamen. De kinderen moe en flauw, maar toch genoten ze van de rondleiding. Geef ze een flesje prik en koekjes en ze zijn alweer blij. Niemand vragen...”zijn we er al”. Nee....geduld is hier een enorm schone zaak. Nog een uur wachten op eten, wat op voorhand al besteld was, maar goed. Toen weer 3 ½ uur terug rijden en pas na 10nen weer thuis. Ik kan wel zeggen dat dit het toppunt van mijn geduld en uithoudingsvermogen vergde, over de kinderen maar te zwijgen. Ik denk dat ik de enige was die geklaagd heeft.
We hadden een verstekeling aan boord, tenminste dat dacht ik. Er blijkt een nieuw kind opgenomen te zijn door Jane. Niemand zegt wat, totdat ik recht op de man vroeg wie het kind was. Blijkt een kleinkind te zijn wat door schoondochter lief bij oma is geparkeerd omdat ze wil scheiden van haar man (zoon van Jane) en dan komt een kind niet van pas in een nieuwe relatie. Zo gaat dat dus hier keer op keer op keer. Alle vrouwen willen een baby en als ze hun nieuws ervan af hebben stoten ze het af. ONVOORSTELBAAR!! Als een kind wat genoeg heeft van een nieuw speeltje. OHHH wat hoor ik deze verhalen vaak.. Mijn hart breekt en ik word er soms moedeloos van. Hoe kan Jane dit kind weigeren?? NIet dus....weer een mond te voeden erbij en groot te brengen. Brengt mij ook weer tot een oproep. Ik zoek nog maandelijkse sponsors voor Aisha, Umaru, Faith, Favour, George en Daniel (nieuwe aanwinst). Jane kan iedere hulp goed gebruiken want ze heeft er nu 14 om voor te zorgen. Ook eenmalige bijdragen zijn uiteraard altijd welkom. Dankzij een aantal lieve sponsoren heb ik schoolgeld, uniformen, maandeljks bijdragen voor voeding en verzorging en het uitje naar de dierentuin kunnen bekostigen. Om dit te kunnen blijven doen kan ik iedere euro gebruiken.
De stichting heeft een ANBI verklaring, waardoor je gift aftrekbaar is van de belasting. Vermeld er dan bij dat het voor het weeshuis Jane is bestemd.
Stichting Bondeko
IBAN: NL02INGB0005467583
Uiteraard ben ik de afgelopen week volop aan het werk geweest op school. We hebben veel voortgang geboekt in de onderbouw. Veel observaties en gesprekken gevoerd. Mariam blijkt een enorm talent te zijn. Wat ben ik ontzettend blij met haar. Ze pakt alle adviezen geweldig op en haar college;s waarderen haar enorm, hoewel ze daar zelf enorm aan twijfelt, jaloezie is groot hier. Ik weet zeker dat zij zich nog verder zal blijven ontplooien en een enorme bijdrage blijft leveren aan de school. We gaan een remedial programma opzetten. Hier kunnen de twee studenten die gaan komen de gehele tweede term een flinke sprong mee maken. Ik ben blij met hun komst. Als ik terug ben zal ik uitgebreid met hun in gesprek gaan zodat ze goed voorbereid aan het werk kunnen op school en we zo optimaal rendement kunnen halen uit hun komst.
Het programma van de social skills loopt super. De leerkrachten bereiden hun lessen serieus voor en met wat hulp van Ugandese vrijwilligers!! gaat het gesmeerd. Er wordt volop gekookt, geplant, genaaid, gepoetst en met electriciteit gewerkt. De kinderen genieten er enorm van en ik geloof dat de leerkrachten e rook wel plezier in hebben, ook al komt er wat extra werk bij kijken. Er wordt veel van deze mensen gevraagd en niet iedereen blijkt daar zo gelukkig mee te zijn. Maar goed, het streven is om van de Bondekoschool een “centre of excellence” te maken waar ook andere scholen hun licht kunnen opsteken, dus moet men wel de handen uit de mouwen steken en anders hun heil elders gaan zoeken. Tot nu toe lijken de meesten wel voorwaarts te willen...
Van de week heb ik een doodzieke juf Mercy naar huis gestuurd. Malaria in de ergste graad, men heeft haar voor de dood weg moeten halen. Drie dagen in het ziekenhuis aan het infuus en de volgende dag weer op school. Doodziek, niks kunnen eten, niet op de benen kunnen staan en toch naar school. Een andere leekracht liep vandaag met een infuusaansluiting rond. Ook malaria en iedere avond aan het infuus......Gezonde arbeidsethos? Mercy was dankbaar dat ik haar naar huis stuurde om uit te zieken, blijkbaar laten de collega’s het maar wat gebeuren en kijken er niet naar om. Iedereen zoekt het voor zichzelf maar uit in dit land, onvoorstelbaar soms.
Morgen komen er nog 8 leerkrachten voor observaties in PP. Of ik pakketten heb verkocht?? is een veelgestelde vraag. Niet dus...helaas...... De privescholen kunnen geen geld uitgeven als het om materialen gaat en veel organisaties zijn al voorzien. Maar we geven niet op!! Het is een mooi product en ik weet zeker dat het potentie heeft. Gewoon een kwestie van veel geduld.... (heb iik dat niet eerder geschreven...???) zoals alles hier....
De komende dagen zal ik druk zijn met afronden met de collega’s , verslagen en uitwerkingen schrijven in mijn avonden. Ik moet toch iets doen ‘s avonds per slot bij gebrek aan sociale contacten, verenigingen en tv.... Vrijwilligerswerk op de Bondekoschool is een serieuze zaak.
Ik dank jullie voor de belangstelling die ik steeds via het log of email mocht ontvangen, het is iedere keer weer hartverwarmend! Ook grote dank aan mijn lieve college;s van het Wilgerijs. Zij hebben veel fexibliteit moeten opbrengen om mijn verblijf hier mogelijk maken. Ik realiseer me heel goed dat ik dit werk mag doen dankzij hun inzet!! DANKDANKDANK!
Tot in de lente! Ik zie uit naar een frisse lucht, georganiseerd verkeer en......regen.....maar zal het ongeregelde leven en mijn lieve vrienden en kinderen hier ook weer enorm missen.
Heel veel liefs, Rixt
-
18 Maart 2015 - 07:55
Sonja Van Der Zaan:
Wat een gebeurtenissen toch weer en gewoon maar door gaan. Je hebt echt engelen geduld! En die mensen, doodziek zijn en dan toch weer werken. Hartstikke goed! Kunnen sommige mensen in Nederland ook nog van leren. Ik wens je nog veel succes en doe voorzichtig!
Groetjes van Sonja -
18 Maart 2015 - 08:51
Petra:
Jeetje Rixt wat een gedoe met die chauffeur.
Het lijkt soms op dweilen met de kraan open.
Als je de mentaliteit van die mensen niet kunt veranderen vraag ik mij af of het toekomst heeft
Ik bewonder je kracht en energie. En die arme kinderen die gewoon bij Jane gedumpt worden dat is toch niet te bevatten .
Nou veel succes nog met je mooie werk. Je zal wel druk zijn met regelen nu
Gr Petra -
18 Maart 2015 - 09:57
Elma Boon:
Ha die Rixt,
Je lange tijd in Uganda zit er weer bijna op. Je hebt weer veel kunnen doen en bereiken zo met elkaar.
Harstikke mooi om te zien. Natuurlijk gaat dat gepaard met de nodige belevenissen!!
Een hele mooie afronding!
Groetjes, Elma -
18 Maart 2015 - 10:58
Ineke:
Hoi Rixt.,
Soms hebben mzungu's die ook proberen wat op te bouwen het ook nodig om een bevlogen Nederlander te zien!
Je straalt wel kracht uit! Een ververdiende dikke knuffel:)
Ineke -
18 Maart 2015 - 17:03
Gert:
Rixt
Kom maar snel weer naar huus. De lente komt eraan en met jou erbij gaat dat nog sneller!! -
18 Maart 2015 - 19:37
Saskia:
Tjonge, Rixt.... Ongelooflijk! Daar gáát je uitje naar de dierentuin! Wat zal jij je inderdaad opgewonden hebben en wat knap dat je de kinderen dan niet hoort! Ik zou daar ook echt niet tegen kunnen, ondanks mijn geduld.... Geniet er nog even van en alvast een goede vlucht gewenst! Voorzichtig aan!
Dikke zoen, Saskia -
18 Maart 2015 - 20:24
Wilma:
Voor ons echt allemaal niet te bevatten....
Wat heb je weer een energie en breng je weer veel!! -
18 Maart 2015 - 20:28
Corinne:
Lieve Rixt,
Leuk je weer te lezen, maar ook blij om volgende week je verhalen weer live te horen!
Dikke vette knuffel
XXXXXXco
-
18 Maart 2015 - 21:11
Germa Klaassen:
Hoi Rixt,
Wat ben je toch een bijzonder mens....
We hopen je te zien aanstaande zaterdag.
Liefs en take care!
-
19 Maart 2015 - 19:47
Arjan:
Herkenbaar allemaal Rixt.
Volgende week stort ik me er weer in ..... Met het zelfde plezier en vast af en toe weer dezelfde frustraties.
Groet, Arjan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley