Een land vol dokters, advocaten en piloten

Weer thuis...
De weken zijn omgevlogen, maar het voelt als maanden weg. Door de vele bezigheden was iedere minuut benut en intensief, dat maakt de tijd langer voelen.

De weekenden heb ik vooral met Jane en de kinderen doorgebracht. Verstopperje/blikspuit spelen. Met mijn voeten in de modder of in de varkensstront. Achter het varkenshok kan je je goed verstoppen, maar je houdt het niet lang uit. Dan proberen ongezien de bal (voor wat ervoor doorgaat) weg te gooien. Hilariteit alom. Vooral de wasvrouw, altijd met de handen in het sop, giert het uit door het zien van die rennende Mzungu in haar wapperende jurken. Hier speelt men niet met kinderen, dat is raar. Ik vind het leuk en geniet van het enthousiasme van de kinderen. Uren kunnen ze dit volhouden en iedere keer als ik kom; "Shall we play hide and seek?" Natuurlijk...... ZOndag heb ik mijn lieverds meegenomen naar Kavumba, we zijn er al twee keer eerder geweest, maar het is het enige uitje wat gemakkelijk te bereiken is en ach...beestjes kijken blijft leuk, spelen in een gammele speeltuin ook en vooral de kip met patat natuurlijk. Het springkussen ontplofte toen Joshua iets te enthousiast aan het springen was. De rit duurt slechts 15 minuten, beter dan de uren in de minibus de vorige keer. Ik heb mijn les geleerd. Op zondag trekken veel mensen erop uit met hun kinderen. De rijken dan, onze kinderen komen het dorp niet uit.


De laatste dagen op school waren vol hectiek. Onze nieuwe directeur is helemaal blij met alle input en heeft grote plannen. Fijn dat ik deze man van afstand kan blijven begeleiden. Hij blijkt een kei op de computer te zijn, echt handig. Hij maakt mooie worksheets voor de spellinglessen, deze moeten de leerkrachten dan wel zelf invullen, maar op deze manier kunnen we een mooi naslagwerk aanleggen. Ook de skill training gaat helemaal goed komen onder zijn leiding. En dan het Aflatoun programma, zo hard nodig. Ik heb bij alle leerkrachten een les geobserveerd en hier is echt werk aan de winkel, zeker na mijn gesprek met de leerlingen van P6 en P7. Ieder kind heeft hoge ambities, wil dokter, advocaat of piloot worden. Geen uitzondering. Sommige kinderen liefst twee of drie van dergelijke beroepen tegelijkertijd. Iedere realiteitszin ontbreekt hier. Onze kleuters kunnen dit roepen, maar we hebben het hier over kinderen van 12-13 jaar. Zo werkt het in dit land. Keihard studeren, de blaren op je hersenen en vooral veel, heel veel geld verdienen. Ik begrijp het wel, wie wil niet de armoede ontvluchten? Het Aflatoun programma geeft kinderen een basis voor ondernemen. Hoe bouw je iets op en laat je dat groeien. Laten we daar eerst maar eens aandacht aan geven, want veel kinderen zullen deze vaardigheid hard nodig hebben in de toekomst. Mijn tijd was tekort om dit goed neer te kunnen zetten, maar.......ik kan van afstand nu ook gemakkelijk aansturen nu Justus veel achter de computer zit. Heel fijn. En natuurlijk het liefst zo snel mogelijk terug. Ik voel weer een flow die ik even kwijt was door allerlei omstandigheden...but....I'm back....

Het team van de BOndekoschool is gemotiveerd en ik zie grote en mooie kansen met deze nieuwe directeur aan het roer. Twee meiden van PABO Saxion Deventer zullen de komende term ook veel input kunnen geven. Er wordt naar hun komst uitgekeken.
En om de vraag; "When are you coming back?" te beantwoorden....."Soon!!"

Ik heb 50 notitieboeken klaarstaan voor de verkoop. De bestellingen gaan gauw afgeleverd worden.
Dank voor de belangstelling en bestellingen namens Jane. Ze is ontzettend dankbaar!


Nu gauw naar mijn moedertje die naar mijn komst uitziet.

NB. trouwens......de frisdrank was lauw en de kippen taai, maar dat mocht de pret niet drukken afgelopen maandag. Iedereen blij met een traktatie...


Veel liefs, Rixt