Happy, Happy en nog eens Happy Start
Door: Rixt
Blijf op de hoogte en volg Rixt
20 Oktober 2013 | Oeganda, Kayunga
Zondagochtend, half 8 en het eerste wasje hangt alweer aan de waslijn. De nachten zijn kort, de dagen lang. Het Afrikaanse leven gaat in je porien zitten, het stof niet minder.
Tien dagen voorbij en zoals altijd voelt het als maanden, dat blijft een raar gevoel.
De afgelopen week ben ik veel op sjouw geweest. De school in Kampala waar ik in februari mijn pakket heb achtergelaten heeft de afgelopen maanden druk met Happy Start geoefend. Ze zijn er erg enthousiast over en vinden het prachtig materiaal. Dan ga je glimmen toch? Ik heb de dames allerlei oefeningen uit laten werken en zij kwamen zelf met zinvolle aanvullingen. In de nurserygroepen blijven ze echter ook vasthouden aan hun eigen rooster, wat betekent dat de kinderen nog steeds de rijtjes met klankgroepen erin gestampt krijgen. Want dat is hun houvast, zo is het altijd geweest en dat loslaten is niet simpel. Er zitten 60 kinderen in de klas, begeleid door 3 juffen. Een prachtige kans om in groepen te werken, maar dat zien ze nog niet zitten. Als ik weer kom zal ik input geven aan de klasse organisatie. Wat valt er dan veel te leren in onze Bondeko primary waar het groepswerk, spelend leren en in een kleine instuctiegroep bij de juf centraal staat en zo goed werkt. Ze willen dat wel graag eens zien, dus dat is ook een mooie kans.
In Wakiso, hier vlakbij, heb ik twee scholen bezocht en een introductiebijeenkomst verzorgd. Ook hier zijn ze weer blij en dankbaar met de materialen, maar geld is een issue. Het moet wel betaald worden en scholen zitten hier op hun centen. De ouders betalen schoolgeld en de schooldirecteur bepaalt waar het aan uitgegeven wordt. Een mooie bus en fraai uitziend gebouw scoort hoge ogen bij ouders, trekt kinderen aan en dan doet het er niet toe hoe de kwaliteit van het onderwijs is. Investeren in onderwijsmateriaal is een bijzaak. Tja…..het is maar wat je belangrijk vindt.
Vrijdag ben ik wederom met Allon en Eva op stap geweest. Aan de andere kant van Kampala is een groot project, Kinderhulp Afrika, van een Nederlandse organisatie. Hier worden weeskinderen opgevangen en staat ondermeer een primary school en secondary school. Een enorm complex met slaapzalen, ontmoetingsruimtes, kliniek etc… Prachtig om te zien wat er voor deze kinderen gerealiseerd wordt en zo een thuis vinden. We werden enorm hartelijk ontvangen en rondgeleid. In de middag heb ik een workshop verzorgd voor de onderbouw in een klein, aan alle kanten volgeplakt lokaaltje. Juffen maken zelf hun aanschouwelijke materialen, plakken dat vast aan de muren, schots en scheef en dat hangt er vervolgens een of meerder jaren. Heel veel afleiding en onrust voor kinderen en bovendien niet verrassend. Het was een hele openbaring toen ik uitlegde dat je gedurende drie weken in thema’s werkt en het aanschouwelijke materiaal daarna weer opruimt, zodat er steeds iets nieuws te ontdekken valt. Zij gaan de materialen aanvullend gebruiken naast hun curriculum van P1, want er is nog geen PP class. Aan projecten verkoop ik dus wel gelukkig. Met het geld wat ik verdien wil ik projecten ondersteunen die het niet kunnen betalen.
Zoals het schooltje dat Ben en Nighty hebben opgericht in Gulu, Noord-Uganda, voormalig oorlogsgebied. Maarten ondersteunt daar met zijn stichting ondermeer hun schooltje. Er is niks. Ben heeft zelf een paar duizend stenen gebakken en eigenhandig het eerste lokaaltje gebouwd. Nighty geeft nu les aan 24 kinderen met niks. Ze heeft eerder al eens wat boekjes gehad en houdt daar nu de kinderen mee bezig. Maandag waren ze op de Bondekoschool en hebben veel ervaren en geleerd. Vol dankbaarheid vertrokken ze met Happy Start en nog wat andere materialen. Nu kan Nighty echt lesgeven, ze keek daar zo naar uit. Gelukkige en blijde mensen die weer kansen en mogelijkheden zien. Kinderen die mogen leren en ervaren. Dit zijn de kleine pareltjes waar ik zo blij van wordt.
En natuurlijk…..mijn lieve Ruth opgezocht. De arme meid, zo aangrijpend. Ze staat vol stress en spanning omdat ze zich zo schaamt en haar familie niet meer onder ogen durft te komen. Zo blij en dankbaar omdat ik haar vergeven heb, zo ziet ze dat. Zo ontzettend bang voor de bevalling, waar ze helemaal niet klaar voor is. Ze is slechts twee keer voor een controle geweest en heeft allerlei tabletten gekregen om haar lichaam en bloed wat aan te sterken. Heel spannend wordt dit nog. Ze heeft geen idee wat haar te wachten staat. We hebben een hele tijd naar de maan staan staren en samen gevoeld hoe je kan ontspannen in de ademhaling. Ik heb haar achtergelaten in heel wat meer rust. De bevalling zal in het ziekenhuis plaats vinden, als ze dat haalt tenminste. Dan moet je eerst wel geld betalen om binnen te komen en dan afhankelijk van de aard van ingreep volgt de rest van de rekening. Dat geld is er uiteraard niet. Ik zal bijspringen, hoe kan het anders, maar zie mijn miljoentjes er ondertussen ook doorheen vliegen, want er is steeds zoveel nodig. Ik ben dankbaar voor mijn achterban en hoop dat deze mij wil blijven ondersteunen, maar kan stiekem ook nog meer hulp gebruiken. Het wordt denk ik zo langzamerhand tijd voor een eigen stichting…..
Ik wens jullie allen een fijne zondag, oh ja, het is herfstvakantie natuurlijk. Maak er een mooie week van. Ik ga me deze week nuttig maken in de onderbouw op mijn honk en wie weet nog een bevalling ondersteunen. We will see……
Veel liefs vanuit een heet en zoning Uganda.
Rixt
Tien dagen voorbij en zoals altijd voelt het als maanden, dat blijft een raar gevoel.
De afgelopen week ben ik veel op sjouw geweest. De school in Kampala waar ik in februari mijn pakket heb achtergelaten heeft de afgelopen maanden druk met Happy Start geoefend. Ze zijn er erg enthousiast over en vinden het prachtig materiaal. Dan ga je glimmen toch? Ik heb de dames allerlei oefeningen uit laten werken en zij kwamen zelf met zinvolle aanvullingen. In de nurserygroepen blijven ze echter ook vasthouden aan hun eigen rooster, wat betekent dat de kinderen nog steeds de rijtjes met klankgroepen erin gestampt krijgen. Want dat is hun houvast, zo is het altijd geweest en dat loslaten is niet simpel. Er zitten 60 kinderen in de klas, begeleid door 3 juffen. Een prachtige kans om in groepen te werken, maar dat zien ze nog niet zitten. Als ik weer kom zal ik input geven aan de klasse organisatie. Wat valt er dan veel te leren in onze Bondeko primary waar het groepswerk, spelend leren en in een kleine instuctiegroep bij de juf centraal staat en zo goed werkt. Ze willen dat wel graag eens zien, dus dat is ook een mooie kans.
In Wakiso, hier vlakbij, heb ik twee scholen bezocht en een introductiebijeenkomst verzorgd. Ook hier zijn ze weer blij en dankbaar met de materialen, maar geld is een issue. Het moet wel betaald worden en scholen zitten hier op hun centen. De ouders betalen schoolgeld en de schooldirecteur bepaalt waar het aan uitgegeven wordt. Een mooie bus en fraai uitziend gebouw scoort hoge ogen bij ouders, trekt kinderen aan en dan doet het er niet toe hoe de kwaliteit van het onderwijs is. Investeren in onderwijsmateriaal is een bijzaak. Tja…..het is maar wat je belangrijk vindt.
Vrijdag ben ik wederom met Allon en Eva op stap geweest. Aan de andere kant van Kampala is een groot project, Kinderhulp Afrika, van een Nederlandse organisatie. Hier worden weeskinderen opgevangen en staat ondermeer een primary school en secondary school. Een enorm complex met slaapzalen, ontmoetingsruimtes, kliniek etc… Prachtig om te zien wat er voor deze kinderen gerealiseerd wordt en zo een thuis vinden. We werden enorm hartelijk ontvangen en rondgeleid. In de middag heb ik een workshop verzorgd voor de onderbouw in een klein, aan alle kanten volgeplakt lokaaltje. Juffen maken zelf hun aanschouwelijke materialen, plakken dat vast aan de muren, schots en scheef en dat hangt er vervolgens een of meerder jaren. Heel veel afleiding en onrust voor kinderen en bovendien niet verrassend. Het was een hele openbaring toen ik uitlegde dat je gedurende drie weken in thema’s werkt en het aanschouwelijke materiaal daarna weer opruimt, zodat er steeds iets nieuws te ontdekken valt. Zij gaan de materialen aanvullend gebruiken naast hun curriculum van P1, want er is nog geen PP class. Aan projecten verkoop ik dus wel gelukkig. Met het geld wat ik verdien wil ik projecten ondersteunen die het niet kunnen betalen.
Zoals het schooltje dat Ben en Nighty hebben opgericht in Gulu, Noord-Uganda, voormalig oorlogsgebied. Maarten ondersteunt daar met zijn stichting ondermeer hun schooltje. Er is niks. Ben heeft zelf een paar duizend stenen gebakken en eigenhandig het eerste lokaaltje gebouwd. Nighty geeft nu les aan 24 kinderen met niks. Ze heeft eerder al eens wat boekjes gehad en houdt daar nu de kinderen mee bezig. Maandag waren ze op de Bondekoschool en hebben veel ervaren en geleerd. Vol dankbaarheid vertrokken ze met Happy Start en nog wat andere materialen. Nu kan Nighty echt lesgeven, ze keek daar zo naar uit. Gelukkige en blijde mensen die weer kansen en mogelijkheden zien. Kinderen die mogen leren en ervaren. Dit zijn de kleine pareltjes waar ik zo blij van wordt.
En natuurlijk…..mijn lieve Ruth opgezocht. De arme meid, zo aangrijpend. Ze staat vol stress en spanning omdat ze zich zo schaamt en haar familie niet meer onder ogen durft te komen. Zo blij en dankbaar omdat ik haar vergeven heb, zo ziet ze dat. Zo ontzettend bang voor de bevalling, waar ze helemaal niet klaar voor is. Ze is slechts twee keer voor een controle geweest en heeft allerlei tabletten gekregen om haar lichaam en bloed wat aan te sterken. Heel spannend wordt dit nog. Ze heeft geen idee wat haar te wachten staat. We hebben een hele tijd naar de maan staan staren en samen gevoeld hoe je kan ontspannen in de ademhaling. Ik heb haar achtergelaten in heel wat meer rust. De bevalling zal in het ziekenhuis plaats vinden, als ze dat haalt tenminste. Dan moet je eerst wel geld betalen om binnen te komen en dan afhankelijk van de aard van ingreep volgt de rest van de rekening. Dat geld is er uiteraard niet. Ik zal bijspringen, hoe kan het anders, maar zie mijn miljoentjes er ondertussen ook doorheen vliegen, want er is steeds zoveel nodig. Ik ben dankbaar voor mijn achterban en hoop dat deze mij wil blijven ondersteunen, maar kan stiekem ook nog meer hulp gebruiken. Het wordt denk ik zo langzamerhand tijd voor een eigen stichting…..
Ik wens jullie allen een fijne zondag, oh ja, het is herfstvakantie natuurlijk. Maak er een mooie week van. Ik ga me deze week nuttig maken in de onderbouw op mijn honk en wie weet nog een bevalling ondersteunen. We will see……
Veel liefs vanuit een heet en zoning Uganda.
Rixt
-
20 Oktober 2013 - 08:32
Gert:
Donders Rixt. Die Ruth! Wat een vooruitzicht. Wat een ellende eigenlijk. Is er een vader? Gelukkig kwam jij er net op tijd bij. Wonder? Voor mij wel!
Gert -
20 Oktober 2013 - 08:32
Gert:
Donders Rixt. Die Ruth! Wat een vooruitzicht. Wat een ellende eigenlijk. Is er een vader? Gelukkig kwam jij er net op tijd bij. Wonder? Voor mij wel!
Gert -
20 Oktober 2013 - 09:37
Hennie:
Druppels, druppels en nog eens druppels, maar de emmer vult zich langzaam maar gestaag. Wat ik nu hoor/lees over de Bondekoschool en als je een paar jaar terugdenkt wat een sprongen zijn hier gemaakt. En ook daar zijn jullie druppelgewijs begonnen.
Maar het is zoveel dat je tegenkomt, dat snap ik goed.
Rixt je bent een kanjer dat je dit doet. De hulp, steun, gaat ook hier door. Altijd te weinig maar vanuit een zeer betrokken en goed hart.
Hennie -
21 Oktober 2013 - 18:32
José Van Baarsen- Vreeburg:
Ha die Rixt, hoe intens en mooi. fijn om je verhaal weer te lezen en even kunnen meeleven met jou
grote hartegroet, José -
21 Oktober 2013 - 21:29
Lilian:
Ha Rixt, wat weer een prachtige verhalen. En wat fijn dat Happy start zo goed loopt en dat je het mee kon geven aan Nighty. Spannend ook met Ruth, is ze al bijna uitgerekend? Zet 'm op daar.Liefs Lilian -
21 Oktober 2013 - 22:19
Jos :
Lieve Rixt,
Wat fijn dat je met Happy Start zoveel kinderen happy kunt maken en leraren laat inzien op welke andere wijze het lesgeven ook kan.
Geweldig hoe je dit weer beschrijft.
Fijn dat Ben en Nighty geholpen zijn.
Geniet ervan
groet
Jos
-
21 Oktober 2013 - 23:11
Maarten:
Heee vrouwtje, het is herfstvakantie en vorig jaar zaten we in Marokko..... en nu reis je rond in Oeganda, da's toch grappig hoe wonderlijk het leven je meeneemt!
Ik blijf trots op jou.... snap ook niet hoe dat kan.....?
En doe Ruth de groeten! Eigenlijk hoef jij haar helemaal niets te vergeven. Je kan hooguit geven ook al ben je ver weg. Ver-geven, of gewoon geven, doorgeven, opgeven!
En natuurlijk mis ik je hahaha!
Kusss -
23 Oktober 2013 - 20:01
Greet:
Hee glimmende Rixt (en terecht)
Wat weer een intensief verhaal ,en wat ben je weer goed bezig voor al die mooie kindertjes.
En wat een energie....
Wel spannend dat je nu ook nog vroedvrouw moet gaan worden,ik hoop dat alles goed gaat.
Vol bewondering.
Tuut Greet -
24 Oktober 2013 - 19:01
Biny:
Ook ik geniet weer van je belevenissen die je zo levendig voor de thuisblijvers beschrijft.
Heb bewondering hoe je met de dingen omgaat die op je pad komen.
Succes met alles en lieve , warme groeten,
Biny
-
28 Oktober 2013 - 13:29
Lies:
Lieve Rixt, wat heerlijk dat je Happy Start zo goed wordt ontvangen en dat de mensen er echt mee aan het werk gaan! Daar doe je het toch allemaal voor! Hopelijk kan je Ruth de steun geven die ze nodig heeft. Weer een nieuwe taak erbij.....
Liefs en heel veel succes met alles wat je daar doet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
